Pediatric abdominal injury: initial treatment and diagnostics

We hebben aangetoond dat de inter- en intraobserver variatie voor het graderen van leverletsel met behulp van CT scan significant is. Dit impliceert dat CT scan niet geschikt is om behandelingsrichtlijnen op te baseren. Daarnaast is de diagnostische opbrengst van CT scan gering maar het stralingsrisico aanzienlijk. In het hemodynamische stabiele kind moet CT scan dan ook zoveel mogelijk vermeden worden. Scoringssystemen zoals de BATiC score kunnen helpen bij de beslissing al dan niet een CT scan te verrichten. Dit geldt ook voor biomarkers zoals Fatty Acid Binding Proteins. Men moet zich meer bewust zijn van de gevaren van CT scan en steeds meer afgezien van het verrichten van CT scans in het hemodynamisch stabiele kind, zelfs in de aanwezigheid van vrij vocht op echo. In het algemeen is niet-operatieve behandeling van kinderen met buikletsel veilig. Er moet altijd gedacht worden aan pancreasletsel, ook al is er in de acute fase geen directe aanwijzing daarvoor. Herhaald onderzoek inclusief laboratoriumonderzoek zou in elk kind met mogelijk pancreasletsel verricht moeten worden. De totale ziekenhuisduur en IC duur van kinderen met letsel van de solide organen in de buik kan teruggebracht worden. Er is geen bewijs voor de routine week bedrust voor kinderen met milt- of leverletsel. Nieuwe protocollen voor opvang, behandeling en follow-up en overplaatsen van patienten, moeten opgesteld en gevalideerd worden door zowel tweede als derdelijns centra. Dergelijke richtlijnen zullen tijdwinst opleveren, onnodige onderzoeken voorkomen en schadelijke straling vermijden. Alle gewonde kinderen zullen voordeel hebben van een dergelijke samenwerking.