تکرارپذیری نرم افزار Syncronization در اندازه گیری پارامترهای ساختاری و نیروی عضله تیبیالیس انتریور : مطالعه اولتراسونوگرافیکی

مقدمه و اهداف مطالعه حاضر به منظور بررسی تکرارپذیری درون آزمونگر نرم­افزار همزمان­سازی(Synchronization) در بررسی همزمان عضله تیبیالیس انتریور از نظر پارامترهای سونوگرافی و دینامومتری در حین انقباض در افراد سالم غیرورزشکار انجام شد. این نرم­افزار به منظور افزایش توانایی در ثبت همزمان تصاویر اولتراسونوگرافی و داده­های دینامومتر استفاده شد. مواد و روش­ها در مطالعه حاضر تکرارپذیری پارامترهای ساختاری و نیروی عضله تیبیالیس انتریور بکمک نرم­افزار همزمان­سازی در 15 نفر مرد سالم غیرورزشکار در محدوده سنی 35-18 سال با میانگین BMI (8/1±23) به روش Cross-Sectional  انجام شد. جهت بررسی ساختار از اولتراسونوگرافی نوع B و برای بررسی میزان نیروی تولیدشده حین انقباض از دینامومتر استفاده گردید. زاویه و طول فاسیکل و ضخامت و نیروی عضله تیبیالیس انتریور در سه حالت تحریک الکتریکی حداکثر قابل تحمل (ES)، انقباض ارادی ایزومتریک حداکثر (MVC) و ترکیب هر دو انقباض (ES+MVC) در افراد سالم غیرورزشکار اندازه­گیری شد. سپس کلیه اندازه­گیری­ها یک ساعت بعد به منظور تکرارپذیری درون آزمونگر انجام گردید. از شاخص­های آماری (Interclass Correlation Coefficient) ICC وSEM (Standard Error of Measurement) وMDD (Minimum Detectable Difference) منظور ارزیابی تکرارپذیری نسبی و مطلق استفاده گردید. یافته­ها نرم­افزار همزمان­سازی، تکرارپذیری بالایی در اندازه­گیری پارامترهای ساختاری و نیروی عضله تیبیالیس انتریور، در سه حالت تحریک الکتریکی حداکثر قابل تحمل، انقباض ارادی ایزومتریک حداکثر و ترکیب هر دو انقباض نشان داد. با فاصله اطمینان 95% مقادیر ICC برای زاویه فاسیکل در حالت ES و حالت  MVCو حالت ES& MVC به ترتیب 88% و 77% و 75% بود و مقادیر ICC برای ضخامت عضله در حالت ES و MVCو حالت ES& MVCبه ترتیب 80% و 98% و 93% بود و برای طول فاسیکل در حالت ES و  MVCو حالت ES& MVCبه ترتیب 95% و 97% و 91% بود. مقادیر ICC برای نیروی عضله تیبیالیس انتریور در حالت ES و حالت  MVCو حالت ES& MVCبه ترتیب 82% و 97% و 98% بود. بحث و نتیجه­گیری تصویربرداری اولتراسونوگرافی به کمک نرم­افزار همزمان­سازی جهت اندازه­گیری پارامترهای ساختاری و نیروی عضله تیبیالیس انتریور، در سه حالت تحریک الکتریکی حداکثر قابل تحمل، انقباض ارادی ایزومتریک حداکثر و ترکیب هر دو انقباض تکرارپذیری بالایی را نشان داد. این روش در اندازه­گیری پارامترهای ساختاری عضله و نیرو از روایی بالایی برخوردار می­باشد.