بررسی تغییرات پارامترهای کیفیت آب در حوضه آبخیز سد زاینده رود

منابع آب شیرین در جهان محدود بوده و توزیع آنها ناهمگن می‌باشد و از سوی دیگر با گسترش صنایع، احداث سدها وغیره کیفیت همین منابع محدود نیز رو به کاهش است. بنابراین پایش کیفیت آب، امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است. برای بررسی تغییرات کیفیت آب، روشهای مختلفی وجود دارد (آزمونهای آماری، رگرسیون و سری های زمانی، روشهای چند متغیره وغیره). در این مطالعه به منظور بررسی کیفیت آب رودخانه زاینده‌رود، سری زمانی ماهانه پارامترهای کیفیت آب شامل یون سولفات، نسبت جذب سدیم ، هدایت الکتریکی، بی کربنات، یون کلرو pH بکارگرفته شد. به این منظور، رهیافت ارائه شده توسط باکس و جنکنیز به منظور مدلسازی در نظرگرفته شد که شامل سه مرحله تشخیص مدل، تخمین پارامترها و کنترل پارامترهای تخمین زده شده می‌باشد. برای کلیه پارامترها در ایستگاه‌های هیدرومتری مدل‌های ARIMA، ARMA،MA ، AR، مدل‌های ضربی یا فصلی بدست آمد. پس از مدلسازی، داده‌های کیفیت آب مربوط به pH، یون بیکربنات و یون کلراز شهریورماه 1384 تا شهریور ماه 1390 پیش‌بینی شدند و درصد خطا محاسبه گردید که برای pH پایین‌ترین درصد خطا (5 درصد) بدست آمد. علاوه بر مدلسازی، همبستگی‌ دبی با سایر پارامترها نیز محاسبه گردید و مشخص شد که دبی با همه پارامترها به جز pH در ایستگاه اسکندری همبستگی منفی دارد. همچنین متوسط 20 ساله دبی نشان داد که ایستگاه قلعه شاهرخ بالاترین متوسط دبی ( m3/s 57/44) و ایستگاه ورزنه پایین ترین متوسط دبی ( m3/s 015/6) را دارا می باشند.