Rola insuliny i jej prekursora - proinsuliny w rozwoju miażdżycy u chorych na cukrzycę

Podwy?szone ryzyko rozwoju mia?d?ycy u chorych na cukrzyce wi±?e sie z wystepowaniem zarowno znanych czynnikow ryzyka mia?d?ycy, stwierdzanych w ogolnej populacji, takich jak nadci¶nienie tetnicze, oty³o¶ae androidalna, hipertriglicerydemia, podwy?szone ste?enie cholesterolu frakcji LDL i obni?one ste?enie cholesterolu frakcji HDL, jak rownie? z obecno¶ci± czynnikow swoistych dla cukrzycy, w¶rod ktorych nale?y wymieniae hiperglikemie, insulinooporno¶ae z towarzysz±c± jej hiperinsulinemi± oraz hiperproinsulinemie. Promia?d?ycowe dzia³anie proinsuliny wi±?e sie przede wszystkim z jej niekorzystnym wp³ywem na procesy krzepniecia i fibrynolizy, podczas gdy hiperinsulinemia powoduje ponadto zaburzenia metabolizmu lipidow, bezpo¶rednio wp³ywa na ¶ciane naczyn, u³atwiaj±c powstawanie blaszki mia?d?ycowej, a tak?e nasila proliferacje mie¶ni g³adkich w obrebie tetnic. Pomimo tego, ?e mechanizmy proaterogennego dzia³ania hiperinsulinemii s± znacznie bardziej wielokierunkowe ni? mechanizmy promia?d?ycowego wp³ywu hiperproinsulinemii, wyniki badan epidemiologicznych wskazuj± wyra¼nie na fakt, ?e podwy?szone ste?enie proinsuliny w du?o wiekszym stopniu ni? hiperinsulinemia decyduje o wystepowaniu schorzen o pod³o?u mia?d?ycowym, a zw³aszcza choroby niedokrwiennej serca. Co wiecej, sugeruje sie, ?e wysokie ste?enie proinsuliny u ludzi zdrowych stanowi wska¼nik zagro?enia chorob± niedokrwienn± serca i/lub cukrzyc± typu 2, a normalizacja ste?enia proinsuliny u chorych, u ktorych wystepuje jedno z tych schorzen, mo?e decydowaae o postepie choroby niedokrwiennej serca lub o rozwoju przewlek³ych powik³an cukrzycy.