ارائه مدل برای سیستمهای توصیهگر منابع اطلاعاتی در نرم افزارهای کتابخانهای ایران

هدف: هدف پژوهش، تحلیل وضعیت نرم‌افزارهای کتابخانه‌‌ای از نظر توصیه، بررسی جوانب اضافه کردن سیستم توصیه‌‌گر به آن‌ها، و ارائه الگوی طراحی متناسب در نرم‌افزارهای کتابخانه‌ای ایران است. روش/رویکرد پژوهش: پژوهش از نظر هدف کاربردی است. برای پیشنهاد الگوی توصیه‌گر در نرم‌افزارهای کتابخانه‌ای از روش طراحی سیستم بهره گرفته شد. داده‌ها از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته با مدیران و متخصصان نرم‌افزارهای کتابخانه‌ای گردآوری و با نرم‌افزار مکس‌کیو دی. ای. کدگذاری و استخراج شد. یافته ها: در مقوله راهبردهای فعلی نرم‌افزارهای کتابخانه‌ای برای توصیه، بهره‌گیری از روش سنتی توصیه، تعریف ارتباط میان رکوردها، ارتباط میان موضوعات، ارتباط میان واژگان، و تعریف ماژول پالایش جستجو مورد استفاده بود. در مقوله تعیین میزان آشنایی با سیستم توصیه‌گر، 3 مقوله آشنایی کامل (17%)، آشنایی مختصر (%50) و بدون آشنایی (%33) شناسایی شد. از لحاظ امکانات مورد نیاز سیستم‌های توصیه‌گر، زیرمقوله‌های امکانات فنی، سیستمی، و تخصصی (شخصی‌سازی) شناسایی و مفاهیم آن تبیین شد. چالش‌های اضافه کردن سیستم توصیه‌گر مشخص شد. مقوله مزایای اضافه کردن سیستم توصیه‌گر تبیین شد. ویژگی‌های الگوی مناسب طراحی سیستم‌ توصیه‌گر در نرم‌افزارهای کتابخانه‌ای ایران شناسایی و پیشنهاد شد. بحث و نتیجه گیری: شرکتهادر حال حاضر، ایجاد و تکمیل مشابهت میان منابع را به کتابداران واگذار کرده‌اند یا بر اساس فنون پالایش جستجو (مانند جستجوی چهریزه‌ای و خوشه‌بندی) طراحی کرده‌اند که این بخش در نرم‌افزارها قابلیت تبدیل شدن به سیستم توصیه‌گر را دارد. میزان آشنایی مدیران و متخصصان شرکت‌ها با سیستم‌های توصیه‌گر متوسط است. الگوی سیستم‌های توصیه‌گر در نرم‌افزارهای کتابخانه‌ای ایران طراحی و پیشنهاد شد.