بررسی امکان جاودانگی فردی از منظر ویلیام جیمز با تکیه بر آرای یوجین فونتینل

در این مقاله به بررسی دیدگاه یوجین فونتینل در زمینۀ جاودانگی فردی می‌پردازیم. او با استفاده از روش تجربی و پراگماتیستی ویلیام جیمز و پروردن نظریۀ میدانی او و ایده‌های روانشناسانه‌اش دربارۀ "خود"، دیدگاه خاصی برای امکان وجود زندگی پس از مرگ ارائه کرده است. از نظر ایشان با استفاده از آرای جیمز، درون جهانی که پوینده و دارای رابطه محسوب می‌شود، می‌توان فناناپذیری را تصور کرد. اعتقاد به جاودانگی موضوعی جدا از زندگی ما در این جهان نیست، بلکه از زندگی این‌جهانی ما نیرو می‌گیرد. منظور فونتینل، ارائۀ نظریه‌ای معقول دربارة جاودانگی فردی است که منطقا ناسازگار نباشد. بنابراین نظریۀ فونتینل در زمینۀ جاودانگی از این جنبه اهمیت دارد که بدون داشتن دیدگاهی دوگانه‌انگارانه و بدون اینکه پای از دایرة تجربه بیرون نهد، زندگی پس از مرگ را توجیه و به این‌ترتیب دیدگاه تجربه‌گرایان را در مخالفت با جاودانگی فردی متزلزل کرده است.