نقش تربیت در پیشگیری از آسیبهای اجتماعی (با تأکید بر اهداف، اصول، روشها وشیوههای تربیت اسلامی)

این مقاله می‌کوشد تا نقش تربیت در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی را به تصویر بکشد و راهکارهای تربیتی مناسب در این رابطه ارائه دهد. در این زمینه، تحقیق به دنبال پاسخ به سؤالاتی از این جمله است: نقش کلی تربیت در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی چیست؟ اهداف تربیتی پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی کدامند؟ اصول، روش‌های، شیوه‌های تربیتی پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی کدامند؟ این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش پژوهش، تحقیق کیفی از نوع تحلیل محتوای استقرایی (تحلیل محتوای متعارف) است که بر اساس آن به تبیین مطالب مرتبط با مواجهه تربیتی با آسیب‌های اجتماعی بر تأکید بر مبانی دینی پرداخته می‌شود. از جمله یافته‌های مهم تحقیق اینکه، از منظر تربیتی پیشگیری بهترین راه مقابله با آسیب‌های اجتماعی است. اقدامات پیشگیرانه ‌به‌عنوان مهم‌ترین راهکار برای مبارزه با آسیب‌های اجتماعی، در نظام آموزشی شامل دو بخش است: نخست از رویکرد فعالیت پیشگیرانه عبارت است از: تمرکز بر آگاه‌سازی متربی و در مرحلۀ دوم تقویت مهارت‌های اجتماعی. 10 هدف تربیتی، 15 اصل تربیتی و12 شیوۀ تربیتی مواجهه با آسیب‌های اجتماعی شناخته و ارائه گردید. در ادامه پیشنهادهای تربیتی در مواجهه با آسیب‌های اجتماعی در مراکز آموزشی ارائه گردید. آنچه که مسلم است این است که جوامعی که به نظام تعلیم و تربیت ‌به‌عنوان عامل بازدارندگی و کاهش آسیب‌های اجتماعی توجه دارند، موفقیت مطلوب‌تری را کسب نموده‌اند. اولویت‌هایی را که در این مسیر باید به آن توجه کرد عبارتند از: تمرکز ویژه بر برنامه‌های پیشگیری اولیه در مدارس همراه با طراحی و استقرار نظام آموزش درسی و کمک درسی پیشگیری با تأکید بر اجرای آن مبتنی بر الگوی آمایش سرزمین