Grip on prognostic factors after forearm fractures

Het doel van dit proefschrift was om meer kennis en begrip te krijgen van onze beschikbare beeldvorming en interpretatie van niet-invasieve tests om de uitkomst van een specifieke behandeling te voorspellen. Dit onderzoek werd gestart met het testen van beschikbare classificatiesystemen met gewone rontgenopname van de pols na een onderarmfractuur. Hoewel er verschillende fractuurtypes zijn van polsbreuken, die over het algemeen worden erkend, is de variabiliteit van het scoren hiervan bij traumatologen hoog. Dit betekent dat er geen overeenstemming bestaat voor een goed classificatiesysteem. Sommige fracturen hebben een karakteristiek patroon en zijn als groep eenvoudig in te delen. Een objectieve meting om deze fracturen te vervolgen zou ideaal zijn. Dit kunnen we vinden in knijpkracht. Hoewel de niet-indexarm voldoende zou kunnen zijn als controle, zal er altijd een verschil zijn vanwege handvoorkeur. Onderzocht werd wat normaal zou zijn in een gezonde juveniele populatie voor beide handen, rekening houdend met handvoorkeur. Ook werd een studie uitgevoerd bij een gezonde volwassen populatie voor normatieve gegevens van pronatie- (onderarm endorotatie) en supinatie- (onderarm exorotatie) kracht van de onderarm. De resultaten van de normatieve volwassenen werden gebruikt om verminderde pronatie- en supinatie-kracht te relateren aan dezelfde kracht-metingen bij patienten met een ligamentair letsel bij een breuk. Dit letsel kan specifiek zijn voor bepaalde fractuur type, wat de uitgangspositie voor de test was. Tot slot hebben we rontgenfoto's van kinderen met onderarmsfracturen beoordeeld. De verschillende uitgevoerde onderzoeken beoordeelde specifieke radiografische eigenschappen van de fracturen. Deze werden gebruikt om een conservatief behandelresultaat te voorspellen, wat vervolgens in de tijd werd beoordeeld.