تحلیل و سطح بندی فضایی در سطح مناطق شهری برای دستیابی به گردشگری پایدار معیاره؛ مطالعه موردی: شهر اردبیل

توسعه فضایی چگونگی گسترش یک پدیده از کانون یا دامنه و پهنه سرزمینی گسترش آن است. دراین‌بین، گردشگری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین پدیده شهری است. ارزیابی وضعیت حاضر و نحوه پیشرفت به‌سوی پایداری گردشگری باعث توسعه در ابعاد اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، کالبدی-محیطی و نهادی در پهنه سرزمینی شهر می‌گردد. لازمه رسیدن به پایداری در ابعاد مختلف آن مستلزم وجود سنجه‌ها، شاخص‌ها و معیارهای سنجش گردشگری در جهت تحلیل، ارزیابی و تبیین وضعیت پایداری گردشگری است. این پژوهش از نوع تحقیقات کاربردی و رویکرد و نگرش آن، توصیفی- تحلیلی است. جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات موردنیاز به دو روش کتابخانه‌ای (اسنادی) و پیمایشی (میدانی) صورت گرفته است. پایایی ابزار تحقیق از طریق روش آلفای کرونباخ آزمون گردیده و ضریب به‌دست‌آمده (873/0) نشان‌دهنده سطح بالای پایایی پرسشنامه است. این پژوهش با بهره‌گیری از مدل‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره ویکور ، الکتر ، SAW و مدل ادغامی کپلند، مناطق چهارگانه شهر اردبیل ازلحاظ ارزیابی توسعه فضایی گردشگری شهری در سطح مناطق برای دستیابی به گردشگری پایدار با تأکید بر شاخص‌های اجتماعی – فرهنگی، اقتصادی، زیست‌محیطی و کالبدی رتبه‌بندی و اولویت‌بندی آن انجام‌گرفته است. یافته‌های پژوهش نشان داد بااینکه نتایج هرکدام از مدل‌های بکار گرفته‌شده دارای تفاوت در اولویت و رتبه هستند ولی مدل ادغامی با ترکیب اهمیت هرکدام به نتیجه نهایی رسید و این مهم نشان‌دهنده یکسانی و ترکیب مدل‌ها با همدیگر جهت رسیدن به جواب واحد است. درنهایت ارزیابی و توزیع فضایی در مناطق شهری اردبیل به ترتیب شامل مناطق دو، یک، سه و چهار دارای اولویت هستند.