تأثیر برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد کودک (PCIT) در رابطه با خانواده و کودکان با اختلال طیف اتیسم

هدف از پژوهش حاضر تأثیر برنامه درمانی مبتنی بر تعامل والد کودک در رابطه با خانواده کودکان با اختلال طیف اتیسم بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با گروه کنترل بود که روی ۲۷ کودک با اختلال طیف اتیسم (3 تا 7 سال) انجام شد. آزمودنی‌ها از طریق نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند، و به‌طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 14 جلسه 60 دقیقه‌ای به‌صورت گروهی، هفته‌ای دو بار تحت برنامه درمانی تعامل والد کودک قرار گرفت و مقیاس رابطۀ والد وکودک پیانتا را تکمیل کردند. یافته‌های به‌دست آمده از آزمون اندازه‌گیری مکرر نشان داد برنامه درمانی تعامل والد کودک به کاهش تعارض و وابستگی، افزایش نزدیکی و رابطۀ مثبت کلی انجامید. بنابراین، می‌توان گفت که برنامه درمانی تعامل والد کودک باعث افزایش تعامل مثبت والدین و فرزندان طیف اتیسم می‌گردد و می‌توان از این روش برای افزایش کارآمدی و افزایش تعاملات خانوادگی استفاده کرد.