WHAT A HİGH FREQUENCY OF DEFERİPRONE-İNDUCED AGRANULOCYTOSİS İN A TURKİSH POPULATİON OF THALASSEMİA MAJOR

Ozet Deferipronun agranulositoz yapma potansiyeli mevcuttur. Iskenderun Devlet Hastanesi Kalitsal Kan Hastaliklari Merkezi ve Mustafa Kemal Universitesi Tip Fakultesi Hematoloji Servisince takip edilen talasemi major hastalarinin kayitlari incelendi. Onsekiz vaka desferoksamin, bes vaka deferipron ve 21 vaka her ikisini de kullanmaktaydi. Tedavinin ilk yilinda deferipron kullanan 26 hastadan ucunde (%11.5) agranulositoz gelisti. Bu oran, onceki yayinlarda belirtilen agranulositoz gorulme orani olan %0.5-1 ile karsilastirildiginda, arada istatistiksel olarak anlamli bir farkin mevcut oldugu goruldu (p<0.01). Hafif notropeni hicbir vakada gorulmedi ve bu oran da anlamli sekilde dusuktu (%0.0’a karsilik %8.5, p<0.01). Agranulositoz gorulen vakalarin ucu hem desferoksamin hem de deferipron kullanmaktaydi ve vakalarin bir tanesi bayandi. Ayrica, agranulositoz gorulen vakalarin ikisi splenektomiliydi ve hicbir vakada antiHCV pozitifligi tespit edilmedi. Sonuc olarak, kalitimsal faktorler ve desferoksamin ile birlikte kullanimin, deferiprona bagli agranulositoz icin onemli risk faktorleri oldugu ve bayan cinsiyet, gecirilmis splenektomi veya hepatit enfeksiyonlarinin getirdigi risklerin dusuk olabilecegi dusunuldu. Anahtar kelimeler: Talasemi major, artmis demir yuku, desferoksamin, deferipron, ICL 670