مقیاس تعلق به دانشگاه: ویژگیهای روانسنجی و تحلیل وضعیت موجود در بافت آموزش عالی

هدف پژوهش حاضر تعیین ویژگی­های روان­سنجی مقیاس تعلق به دانشگاه و تحلیل وضعیت موجود بود. شرکت­ کنندگان، 664 نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد (232 نفر در مطالعه اول و 432 نفر در مطالعه دوم) بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند و مقیاس­های تعلق به دانشگاه کارامان و سیراک و ارضای نیازهای بنیادین عمومی گانیه را تکمیل کردند. روایی و پایایی مقیاس­های پژوهش با استفاده از روش­های تحلیل عاملی و ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. به منظور تحلیل داده‌های توصیفی، ماتریس همبستگی و تحلیل عاملی اکتشافی از نرم­ افزار SPSS نسخه 23 و برای انجام تحلیل عاملی تأییدی از نرم ­افزار LISREL نسخه 80/8 استفاده شد. نتایج، از ساختار سه عاملی مقیاس تعلق به دانشگاه حمایت می ­کرد و برازش مطلوبی با داده­ ها داشت. ضرایب آلفای کرونباخ در دو مطالعه در سطحی مطلوب و روایی همگرا نیز حاکی از  همبستگی مثبت و معنادار مقیاس تعلق به دانشگاه با مقیاس ارضای نیازهای بنیادین عمومی بود. نتایج وضعیت موجود نشان داد که احساس تعلق دانشجویان در سطح متوسطی قرار دارد. این یافته­ ها اهمیت برنامه ­ریزی و طراحی مداخلات جامع به منظور اندازه­ گیری و ارتقای احساس تعلق دانشجویان به دانشگاه را مورد تأکید قرار می­ دهند.