بررسی تحلیلی و آزمایشگاهی تأثیر المان های تسلیح در بهبود خواص ژئوتکنیکی خاک

استفاده از عناصر کمکی در بهسازی و اصلاح خواص مهندسی خاک از دیر باز مورد توجه بشر بوده است. امروزه کارایی و توانایی روش تسلیح خاک در ارائه راهکارهای عملی مناسب در پروژه­های مختلف موجب شده تا این دانش به سرعت جای خود را در مهندسی ژئوتکنیک باز نماید. در راستای افزایش ظرفیت باربری خاک و کاهش نشست­های آن، سامانه‌‌های سلولی ژئوسینتتیکی (GCS) ابداع شده است، که این سامانه‌‌ها متشکل از قاب، پوسته ژئوسینتتیکی و خاک هستند. در نوشتار حاضر، رفتار تحلیلی و آزمایشگاهی سامانه‌‌های سلولی ژئوسینتتیکی کوچک مقیاس بر روی نمونه­های استوانه­ای پرشده از ماسه سواحل دریای خزر و به ارتفاع 5/10 و قطر 10 سانتی­متر در شرایط مسلح و غیرمسلح بررسی شده است. بررسی‌های آزمایشگاهی در دستگاه سه محوری و در شرایط فشار همه جانبه خارجی صفر و بررسی‌های تحلیلی با استفاده از نرم افزار اجزای محدود ABAQUS 6.7 انجام شده است. همچنین در این نوشتار، تأثیر مسلح کننده­های قائم و افقی، تعداد و آرایش آنها در افزایش ظرفیت باربری، کاهش نشست و تغییرشکل­های جانبی نمونه، مورد ارزیابی قرار گرفته است. هم­خوانی مناسبی بین نتایج به‌دست آمده از بررسی‌های تحلیلی و آزمایشگاهی وجود دارد و در همه  موارد بررسی‌های تحلیلی نتایج محافظه­کارانه­تری نسبت به نتایج بررسی‌های آزمایشگاهی ارائه می­دهد. افزون بر نتایج نشان می­دهد المان­های تسلیح قائم نسبت به المان­های تسلیح افقی به میزان قابل توجهی سبب افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست سیستم سلولی ژئوسینتتیکی (GCS) می­شوند، اما تغییر شکل­های جانبی نمونه در تسلیح افقی نسبت به تسلیح قائم کمتر است.