Steroidooporność i steroidozależność w nieswoistych chorobach zapalnych jelit

Glikokortykosteroidy są podstawowymi lekami stosowanymi w aktywnych fazach wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna. U okolo 20−45% chorych wystepuje steroidoopornośc lub steroidozaleznośc. Steroidoopornośc oznacza brak odpowiedzi na czterotygodniowe leczenie prednizonem (lub jego rownowaznikiem). Steroidozaleznośc to brak mozliwości odstawienia prednizonu (rownowaznika) albo obnizenia dawki ponizej 10 mg/d. bez nawrotu objawow lub zaostrzenie wystepujące w ciągu 3 miesiecy od zakonczenia leczenia. W postepowaniu z tymi chorymi nalezy przede wszystkim potwierdzic utrzymywanie sie aktywnego zapalenia, sprawdzic przestrzeganie zalecen przez chorego, wykluczyc czynniki infekcyjne, niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz rozwazyc rozpoznania alternatywne. Lekami o udowodnionej skuteczności w steroidooporności i steroidozalezności są tiopuryny (azatiopryna i 6-merkaptopuryna), metotreksat oraz preparaty biologiczne anty-TNF-a (infliksymab, adalimumab). Jedną z opcji terapeutycznych jest leczenie operacyjne.