مقايسه درصد فراوانی عفونت کلاميديايی(IgM&IgG) در کودکان زير 14 سال مبتلا و غيرمبتلا به پنومونی بستری شده در بخش کودکان

کلاميديا پنومونيه يکی از علل عفونت تنفسی تحتانی در کودکان و عامل برونشيت وپنومونی در افراد بالغ و نيز عامل 20-10% از پنومونی‌های آتيپيک در اجتماع است که ابتلا به آن در تمام سنين ديده می‌شود. اين عفونت سبب فعال شدن حملات آسم شده و نياز به درمان اختصاصی دارد. کشت اين ارگانيسم مشکل است بنابراين روش‌های سرولوژی برای تشخيص کمک کننده هستند. هدف از اين مطالعه تعيين فراوانی عفونت حاد و ابتلای قبلی به عفونت کلاميديا در کودکان زير 14 سال مبتلا به پنومونی و تعيين متوسط سن ابتلا به عفونت بوده است. با درمان موفقيت‌آميز پنومونی کلاميديايی با اريترومايسين و ساير ماکروليدها نه تنها از ميزان بروز موارد پنومونی کاسته می‌شود بلکه حملات آسم و موارد بستری کاهش می‌يابد. اين مطالعه مورد ـ شاهدی روی نمونه خون 73 کودک زير 14 سال(35 بيمار مبتلا به پنومونی و 38 شاهد) انجام شد. بررسی آنتی‌بادی اختصاصی IgG و IgM کلاميديا با روش ELISA صورت گرفت. براساس نتايج به دست آمده ميانگين سن کودکان 87/3±7/3 سال بود و 6/48% پسر و 4/51% دختر بودند. عفونت حاد کلاميديايی(Chlamydia IgM مثبت) در 48% از کل کودکان و در 57% از کودکان مبتلا به پنومونی مثبت بود. بيش‌ترين فراوانی در گروه سنی 3-2 سال(40%) و ميانگين سنی 7/3 سال مشاهده شد. ايمنی قبلی نسبت به کلاميديا در 4/27% کل کودکان وجود داشت که بيش‌ترين فراوانی مربوط به سن بالاتر از 5 سال(50%) بود. ابتلا به عفونت حاد کلاميديايی در گروه مبتلا به پنومونی به طور معنی‌داری(001/0P<) بيش از گروه شاهد بود اما ايمنی قبلی تفاوت واضحی نداشت. به عنوان نتيجه‌گيری کلی می‌توان گفت که عفونت حاد کلاميديايی(Chlamydia-IgM مثبت) با پنومونی يا بدون پنومونی در 50% از کودکان در سن 3 سالگی ديده می‌شود که تا رسيدن به سن 5 سال اين IgG مثبت خواهد شد. با توجه به پاسخ خوب عفونت به درمان خوراکی اريترومايسين، با کنترل اين عفونت نه تنها موارد پنومونی کاهش می‌يابد بلکه از حملات آسم در افراد مستعد کاسته شده يا حداقل تخفيف يافته و موارد بستری بيماری کم خواهد شد.