Archeologisch onderzoek Ecoduct de Wrange, Doetinchem

Het plangebied ligt op een rivierduin die deel uitmaakt van een zone met duinen uit het laat Pleistoceen en/of vroeg Holoceen aan de oostzijde van het Pleistocene Rijndal. Binnen het plangebied bevindt zich een bruine enkeerdgrond (esdek) die gevormd is door het lang bemesten met plag-genmest. In de directe omgeving komen verder vorstvaaggronden en veldpodzolgronden voor. Uit historisch-topografische bronnen blijkt dat het gebied de afgelopen twee eeuwen in gebruik is geweest als bouwland, dat pas in de jaren zeventig gedeeltelijk werd aangetast door de aanleg van een snelweg. Tijdens de aanleg van deze snelweg zijn binnen het plangebied archeologische vondsten aangetroffen, die zouden kunnen duiden op een nederzetting ter plekke. Uit het bureauonderzoek komt naar voren dat dit de enige archeologische vondsten zijn binnen een straal van een kilometer om het plangebied. Wat verder weg, maar nog steeds binnen de zone met rivierduinen, blijken met name vindplaatsen uit de Late Prehistorie en Vroege en Volle Middeleeuwen voor te komen. De conclusie van het bureauonderzoek was dan ook dat binnen het plangebied een hoge verwachting gerechtvaardigd is voor vindplaatsen uit het Mesolithicum fot in de Hoge Middeleeuwen. De verwachting voor de Late Middeleeuwen en de Nieuwe Tijd werden als laag ingeschat. Uit het veldonderzoek blijkt dat inderdaad een esdek aanwezig is binnen het plangebied, maar dat dit esdek in het gebied ten zuiden van het de A18 recent was afgegraven in het kader van natuurontwikkeling. Onder het circa 0,9 m dik esdek bevindt zich een oude akkerlaag en een AC-horizont. Het esdek is vermoedelijk pas aan het eind van de Late Middeleeuwen of in de Nieuwe Tijd ontstaan. In het afgegraven deel wordt het maaiveld nu gevorm door de basis van het esdek of de top van de AC-horizont, waardoor feitelijk het archeologisch vlak bloot ligt. Hierop zijn fragmenten aardewerk verzameld, die uit de Bronstijd/IJzertijd en de Hoge Middeleeuwen dateren. Het vroege materiaal past goed in de opgestelde verwachting en sluit ook goed aan bij het materiaal dat is verzameld in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Het aardewerk uit de Volle Middeleeuwen maakt mogelijk deel uit van een vindplaats, die zich vermoedelijk ten zuiden van het plangebied ligt. Geconcludeerd kan worden, dat zich binnen het plangebied, een, mogelijk twee, vindplaats(en) bevindt of bevinden, die grotendeels onder een esdek liggen. Zover de beschikbare gegevens dit toelaten, kan worden ingeschat dat het om behoudenswaardige vindplaatsen gaat. Op technische gronden zijn er geen belemmeringen die behoud in situ van deze vindplaats(en) in de weg staan. Geadviseerd wordt dan ook om inderdaad te streven naar behoud in situ.