سنجش تراکم استخوانی در زنان 69-20 ساله بندر بوشهر

استئوپروز يکی از مشکلات بهداشتی جهان امروز است. اندازه گيری تراکم معدنی استخوان BMD بهترين عامل پيشگويی کننده شکستگی و روشDXA بهترين روش اندازه گيری تراکم معدنی استخوان است. تعيين تراکم استخوانی و يافتن شيوع استئوپروز در جامعه ما را در اتخاذ تدابير بهينه در پيشگيری و کنترل اين «پديده خاموش قرن » ياری خواهد داد. اين مطالعه جهت سنجش تراکم معدنی استخوان در زنان 69-20 ساله بندر بوشهر و يافتن شيوع استئوپروز بر مبنای BMD طراحی و اجرا شده است. تعداد 588 نفر از زنان 20 – 69 ساله بندر بوشهربا در نظر گرفتن معيارهای خروج افراد از مطالعه ، به روش نمونه گيری تصادفی خوشه ای از 13 منطقه جمعيتی شهر بوشهر انتخاب شدندو به روش DXA در سه منطقه فمور (گردن،تنه و اينتر تروکانتريک) و ستون فقرات (L2-L4) تحت انجام دانسيتومتری قرار گرفتند. در مورد هر فرد اطلاعات دموگرافيک، مصرف دخانيات و فعاليت فيزيکی ، ميزان کلسيم و ويتامين D دريافتی روزانه، شاخص توده بدنی و WHR ارزيابی شدند. ميانگين تراکم معدنی استخوان در ناحيه ستون فقرات (171/0 + -(005/1 گرم بر سانتيمتر مربع و در ناحيه استخوان ران (147/0+-)794/0 گرم بر سانتيمتر مربع بود و تراکم معدنی استخوان در هر دو منطقه فوق الذکر با افزايش سن کاهش می يافت (0001/0< P). استئوپروز و استئوپنی در جمعيت مورد مطالعه با افزايش سن نيز افزايش می يافت (0001/0< P). شيوع استئوپنی و استئوپروز در ناحيه ستون فقرات در زنان 69-20 ساله بندر بوشهر به ترتيب 9/23 درصد و 2/3 درصد و در ناحيه استخوان ران به ترتيب 5/16 درصد و 5/1 درصد به دست آمد . از ميان عوامل بررسی شده، دو عامل سن يائسگی و شاخص توده بدنی (BMI) با استئوپروز و استئوپنی ارتباط معنی داری داشتند (001/0< P) . در يک نتيجه گيری کلی، شيوع استئوپروز و استئوپنی بر اساس سنجش چگالی توده استخوانی در جمعيت زنان 69-20 ساله بندر بوشهر از ساير جمعيت های گزارش شده در آمريکا، اروپا و تهران کمتر است.