Kemoradyoterapi ile Tedavi Edilen Lokal İleri Nazofarinks Karsinomlu Olgularda Bcl-2 ve CD9 Ekspresyonunun Prognostik Önemi

Amac: Nazofarins kanserleri, diger bas ve boyun kanserlerinden etiyolojik, epidemiyolojik, histopatolojik ozellikler, biyolojik davranis ve tedavileri acisindan onemli farkliliklar gosterir. Apopitotik uyaricilara direnc saglayan bir gen olan Bcl-2 ve CD9'un tumor hucresi proliferasyonu ve metastazi ile iliskili oldugu bulunmustur. CD9 varligi pozitif prognostik faktor olarak kabul edilir. Materyal ve Metod: Erciyes Universitesi Onkoloji Hastanesindeki 18 yasindan buyuk kemoradyoterapi ile tedavi edilen lokal ileri 40 nazofarinks kanserli hasta arastirilmistir. Bu olgularin genel sagkalim, lokal kontrol, hastaliksiz sagkalim ve prognostik faktorleri degerlendirildi. Bu hastalarin parafin bloklarinda immunohistokimyasal yontemle CD9 ve Bcl-2 arastirildi ve diger klinikopatolojik parametrelerle karsilastirildi. Bulgular: Bcl-2 pozitif ve negatif vakalar arasinda 5 yillik hastaliksiz sagkalim, genel sagkalim ve lokal kontrol acisindan anlamli fark bulunmadi (sirasiyla p = 0.811, p = 0.845 ve p = 0.442). Genel sag kalim, lokal kontrol ve hastaliksiz sag kalim icin prognostik faktorler olarak Bcl-2 pozitifligi veya negatifligini anlamli gosteremedik (p> 0.05). CD9 pozitif grupta 5 yillik lokal kontrol acisindan istatistiksel olarak anlamli bir fark bulundu (p = 0.047). Sonuc: Nazofaringeal karsinomlu hastalarda CD9 pozitifligi veya negatifligi icin prognostik bir degeri acikca gozlemlemek. Nazofaringeal karsinomlu hastalarda 5 yillik hastaliksiz sagkalim acisindan CD9 pozitifligi veya negatifligi icin prognostik bir deger gozlemlendik. Ancak CD9 pozitifligi ve negatifliginin prognostik degeri olup olmadigini gosteremedik.