Problemy współpracy lekarz–pacjent po implantacji stentu

Pacjenci z chorobą niedokrwienną serca po przebytych zabiegach angioplastyki z implantacją stentu do tetnicy wiencowej stanowią duzą i wciąz rosnącą grupe chorych. Leczenie choroby niedokrwiennej serca jest typowym przykladem terapii przewleklej, a wiekszośc lekow o udowodnionej skuteczności w poprawie odleglego rokowania powinna byc stosowana nieprzerwanie do konca zycia. Dodatkowym, obowiązkowym elementem terapii po interwencjach na naczyniach wiencowych jest czasowe stosowanie pochodnych tienopirydyn. Badania epidemiologiczne wskazują, ze jedynie 50-75% pacjentow prawidlowo przestrzega zasad terapii dlugoterminowej. Zaprzestanie farmakoterapii choroby niedokrwiennej serca, a zwlaszcza leczenia przeciwplytkowego, jest glowną przyczyną wystepowania zakrzepicy w implantowanym stencie, ostrego zespolu wiencowego i naglego zgonu sercowego. W artykule dokonano analizy czynnikow wplywających na ograniczenie farmakoterapii przez pacjentow oraz omowiono sposoby mogące potencjalnie poprawic zakres i jakośc wspolpracy z pacjentem po zabiegu angiolpastyki wiencowej. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 2: 62-69)