Welzijn van Paling (Anguilla anguilla) - gedrag en stress

Het is duidelijk dat er nog grote leemtes in onze kennis over welzijn van vissen bestaan, maar op basis van de huidige literatuur is het aannemelijk dat vissen gevoelens hebben. De Nederlandse overheid concludeert ook dat het aannemelijk is dat gewervelde vissen niet fundamenteel verschillen van andere gewervelde dieren, en dat het gewenst is om een welzijnsbeleid voor vissen te ontwikkelen. Binnen Europa zijn er tot op heden geen duidelijke richtlijnen voor het houden van vis. Eisen met betrekking tot het welzijn van vissen bestaan ook niet. Vijf vrijheden, van honger en dorst, van ongerief, van pijn, verwondingen en ziekte, van angst en stress en de vrijheid om normaal natuurlijk gedrag te kunnen uiten worden over het algemeen gebruikt voor het vaststellen van het welzijn, of het ontbreken daarvan. Deze vrijheden zijn in eerste instantie opgesteld voor warmbloedige landbouwhuisdieren en vervolgens door de Fisheries Society of the British Ilses aangepast voor vissen. In de beleidsnota dierenwelzijn geeft de overheid aan dat de veehouderij en de houderij van gezelschapsdieren binnen 10 tot 20 jaar omgebogen moeten zijn in de richting van het perspectief van het soorteigen gedrag. Het houderijsysteem is daarbij aangepast aan het dier in plaats van dat het dier aan het houderijsysteem is aangepast. Omdat dit ook van toepassing is op de kweek van vis is het noodzakelijk het natuurlijk gedrag van vissen te kennen. In deze literatuurstudie bespreken wij de welzijnsaspecten en de situatie op een vijftiental aal kweek bedrijven binnen het kader van de genoemde vrijheden, waarbij de nadruk ligt op het gedrag van alen.