ارزیابی و برآورد بیش ترین بارش 24 ساعته در استان گلستان

تغییرات مکانی بارندگی اثراتی متنوع بر مدیریت منابع آب در سطح یک حوضه و یا در سطح ملی دارند. بررسی تغییرات مکانی فراسنج های گوناگون مانند بارندگی، در برآورد میزان خطای تراز آبی و فرآیندهای تصمیم گیری بسیار مهم می باشد. روش های میان یابی زمین-آماری با در نظر گرفتن همبستگی مکانی بین مشاهدات، معمولا برآوردهایی مناسب را ارایه می دهند. در این مطالعه، از داده های بیش ترین بارش 24 ساعته ی 27 ایستگاه بارانسنجی در ناحیه ی جلگه ای استان گلستان استفاده شد. روش های مورد استفاده کریجینگ معمولی، کوکریجینگ و میانگین متحرک وزنی می باشند. برای ارزیابی روش ها، از روش ارزیابی متقابل استفاده شد. نتایج بررسی آماری داده ها نشان داد که بارش زمستان کم ترین ضریب تغییرات را در بین بازه-های زمانی دیگر دارد. نتایج بررسی زمین آماری همبستگی مکانی بالایی را برای داده های مورد مطالعه ثابت کرد. بهترین شبیه نیم تغییرنمای برازش داده شده برای تمامی دوره های زمانی، شبیه کروی بوده است. ارزیابی روش ها نشان داد که روش کوکریجینگ با استفاده از متغیر کمکی ارتفاع برای تمامی دوره ها، به غیر از زمستان، بهترین روش میان یابی می باشد. هم چنین، با توجه به نقشه-های هم تراز بارش، در کلیه دوره ها، کم ترین بارش در نواحی شمالی استان باریده است.