اندازهگیری اثر مهاری عصارههای آبی عشقه، ذرت و هوفاريقون بر فعالیت آنزیم گزانتین اکسیداز به روش برون تنی

توليد بيش از اندازه اسيد اوريك بوسيله آنزيم گزانتين اكسيداز باعث بروز بيماري نقرس مي‌شود. مهاركننده‌هاي اين آنزيم از جمله داروي آلوپورينول از مهمترين داروهاي ضدنقرس موجود مي باشند. گياهان دارويي از جمله منابع طبيعي در دسترس هستند كه ممكن است در درمان نقرس موثر و مفيد باشند. در اين مطالعه اثر مهاري عصاره آبي عشقه، ذرت و هوفاریقون بر آنزيم گزانتين اكسيداز ارزيابي گرديد. آزمايش بدين شرح است كه تحت شرايط كنترل شده، گزانتين در مجاورت آنزيم گزانتين اكسيداز به اسيداوريك تبديل مي شود. ميزان جذب اسيداوريك در طول موج 295 بوسيله اسپكتروفوتومتر UV قابل اندازه گيري مي باشد. افزودن عصاره هاي گياهي يا آلوپورينول (بعنوان گروه كنترل) به محلول حاوي آنزيم، با مهار آن مي تواند باعث كاهش توليد اسيداوريك شود. ابتدا اثر مهاري آلوپورينول بر آنزيم و تكرار پذيري روش طي سه سري آزمايش مورد ارزيابي قرار گرفت و EC50 معادل g/mlμ43/0 بدست آمد. بعد از تثبيت روش، اثر عصاره هاي گياهي در غلظتهاي mg/ml 1/0، 5/0، 1، 5/1، 2 و 3 بر آنزيم مورد بررسي قرار گرفت. هوفاريقون با 36% مهار آنزيم (001/0P<) در غلظتmg/ml3 داراي اثر متوسط مهاري آنزيم و عشقه و ذرت فاقد اثر مهاري بر آنزيم بودند. نتايج ما نشان داد كه بخشي از اثرات ضدنقرس گزارش شده هوفاريقون بدليل مهار آنزيم گزانتين اكسيداز در بدن مي‌باشد. كلمات كليدي: عشقه، ذرت، هوفاریقون، نقرس، گزانتين اكسيداز، عصاره آبي