نتایج بلند مدت درمان ضد انعقاد سیستمیک برای ترمبوز وریدی عمقی در بیمارستان شهداء تجریش طی 5 سال

زمینه و هدف: نتایج کلی ترمبوز وریدی عمقی [Deep Vein Thrombosis (DVT)]، بستگی زیادی به موقعیت آناتومیک سگمان وریدی ترمبوز شده دارد. به طور کلی هدف از درمان DVT حاد پیشگیری از گسترش لخته، عود DVT، آمبولی ریه و ایجاد عوارض کوتاه مدت و بلند مدت ناشی از DVT می‌باشد. در مقالة حاضر نتایج بلند مدت درمان ضد انعقاد سیستمیک در بیمارن مبتلا به ترمبوز ایلیوفمورال و بیماران مبتلا به ترمبوز فموروپوپلیته‌ال، مقایسه می‌شود. مواد و روش‌ها: تمـام بیمـاران مبتلا به ترمبـوز ایلیوفمورال و ترمبوز فموروپوپلیته‌ال که در بین سال‌های 1379 تا 1382 تحت درمان با ضدانعقـادی استاندارد قـرار گـرفته بودند، بعد از یک دورة متـوسط 5 ساله، مجـددا تحت معاینه قـرار گرفتند. در پیگیری، باز بودن مجرای وریدی و نیز ایجاد ریفـلاکس دریچه‌های وریدی به وسیله سونـوگـرافی داپلر، ارزیابی شده به روش کای اسکوار آنالیز گردید. یافته‌ها: 52 بیمـار مبتـلا به ترمبـوز ایلیوفمـورال و 85 بیمـار مبتلا به ترمبـوز فموروپـوپلیته‌ال در پیگیـری 5 سالـه تحـت بـررسی قرار گرفتند. میـزان ریفلاکس دریچـه‌های وریدی در بیمـاران با DVT ایلیـوفمـورال 81% و در بیمـاران با DVT فمـوروپوپلیته‌ال 61% بود. میـزان باز بـودن مجـرای وریدی در بیمـاران با DVT ایلیـوفمـورال 21% و در بیمـاران با DVT فموروپوپلیتـه‌ال 40% بود. 81% از بیماران با DVT ایلیـوفمورال علائم سنـدرم بعد از ترومبـوز [Post Thrombotic Syndrome (PIS)] داشتنـد و در DVT فموروپوپلیته‌ال به میـزان 63% بـود. علائم شـدید PTS در DVT ایلیوفمـورال 5/40% و در DVT فمـوروپوپلیته‌ال 21% بود. نتیجه‌گیـری: با توجه به بروز عوارض بیشتر و شدیدتر در بیماران مبتلا به DVT ایلیوفمورال در مقایسه با DVT فموروپوپلیته‌ال در پاسخ به درمان ضدانعقادی،‌ به نظر می‌رسدکه درمان تهاجمی همچون ترمبولیز به واسطه کاتتر یا ترمبکتومی جراحی جهت حذف سریعتر لخته، حفظ دریچه‌های فانکشنال و برقراری باز بودن لومن وریدی دراین گروه از بیماران، ارجح باشد.