تأثیر عصاره چای سبز بر آسیبشناسی بافتی و شاخصهای سرمی آسیب بافت کبد در موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی آسیب کبد در دیابت ملیتوس و بررسی اثرات محافظتی عصاره چای سبز در موش­های صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین می باشد. برای این منظور، 40 سر مو­ش صحرایی نر به 4 گروه 10 تایی تقسیم شدند: 1) گروه شاهد سالم، 2) گروه سالم تیمار با عصاره چای سبز، 3) گروه دیابتی و 4) گروه دیابتی تیمار با عصاره چای سبز. برای دیابتی کردن موش‌ها، استرپتوزوتوسین با تک دز mg/kg 65 به­‌صورت داخل صفاقی تزریق شد. از زمان شروع آزمایش، موش­های تیمار با عصاره، عصاره چای سبز (w/v ،5/1%) را در آب آشامیدنی  به مدت 8 هفته دریافت کردند. در انتهای آزمایش سطوح سرمی آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز(AST)، آلکالین فسفاتاز (AP)، آلبومین و بیلی روبین تام اندازه­گیری شدند. برای آسیب­شناسی بافت کبد نیز برش­هایی با رنگ­آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین، طبق روش­های معمول تهیه مقاطع هیستوپاتولوژی تهیه گردید. موش­های صحرایی دیابتی افزایش معنی­دار شاخص­های سرمی آسیب بافت کبد را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (05/0p<)، در حالی که در گروه دیابتی تیمار با عصاره چای سبز، این شاخص­ها در مقایسه با گروه دیابتی به­طور معنی داری کاهش نشان داد (05/0p<). یافته­های آسیب­شناسی بافت کبد در توافق با نتایج بیوشیمیایی سرم نشانگر بهبود ساختار بافت آسیب دیده کبد در موش­های دیابتی بود. نتایجاینمطالعهنشانداد عصاره چای سبز دارایاثراتمحافظتاز بافت کبد در دیابت القاء شده با استرپتوزوتوسین می­باشد.