رابطه مدیریت استعداد با جانشین پروری در کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شیراز: یک مطالعه موردی

مقدمه: امروزه، سازمان‌های پویا در تلاش برای ایجاد فرصت‌هایی برای جذب استعدادها هستند که یکی از ابزارهای مدیریت استعداد و تأمین نیروهای زبده برای مشاغل اصلی سازمان، جانشین‌پروری است. هدف این مطالعه بررسی رابطه مدیریت استعداد با جانشین‌پروری در کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1396بود. روش‌ها: این مطالعه، از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی بود که در سال 1396 بر روی 307 نفر ازکارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه مدیریت استعداد Phillips و Roper و پرسشنامه جانشین پروری Kim استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیلی t-test، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون و با بهره‌گیری از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتا‌یج: سطح مدیریت استعداد و جانشین‌پروری در کارکنان مورد مطالعه، در حد متوسط بود. همچنین، بین میانگین مدیریت استعداد و جانشین پروری با سطح تحصیلات (به ترتیب، 006/0P= و 001/0P<) و بین میانگین مدیریت استعداد با معاونت محل خدمت کارکنان مورد مطالعه (005/0P=)، ارتباط آماری معناداری وجود داشت. در نهایت، بین میانگین مدیریت استعداد و جانشین پروری، همبستگی مستقیم و معنادار مشاهده شد (001/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می‌شود که با پیاده‌سازی اصول مدیریت استعداد، خزانه ارزشمندی از استعدادها در سازمان ایجاد شود تا بتوان با استفاده از اصول جانشین‌پروری در زمان مناسب، به نیروهای کیفی و کارآمد دسترسی داشت و افراد شایسته را جایگزین نمود.