مقایسه اثرات هندلینگ پس از صید، بر کیفیت و راندمان میگوی پرورشی استان هرمزگان

در این بررسی، شرایط هندلینگ و عملیات پس از صید تاثیر گذار بر افت کیفی میگوی پرورشی استان تا رسیدن به مجتمع های فرآوری مورد بررسی قرارگرفت. گشت های تحقیقاتی و ارزیابی ‌های مورد نظر روی 60 استخر  پرورش میگو (تیاب شمالی و جنوبی) در هنگام برداشت و همچنین زمان تخلیه میگو در مجتمع های فرآوری در بندرعباس انجام شد. داده‌های بدست آمده حاصل از  ثبت زمان ها و ثبت درجه حرارت های زنجیره سرمائی بود. نمونه ها از حیث شاخص ارگانولنیک (درصد میگوهای سر قرمز شده ، سر شل شده و شکسته شده)، دمای میگو زمان رسیدن به کارخانه ، ازت کل فرار (TVN) ، پی اچ ، میزان جذب متابی سولفیت سدیم در گوشت میگو و همچنین فاکتورهای باکتریولوژی شامل ( شمارش کلی میکروارگانیسم ها، شمارش کلی فرمها، اشریشیاکلای و ویبریوپاراهمولیتیکوس)مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور حذف برخی از زمان ها و مراحل و کوتاه شدن عملیات آماده سازی و هندلینگ ، روش CSW ( (آب سرد شده دریا) نیز به عنوان یک روش پیشنهادی با روش فعلی رایج هندلینگ پس از صید تا رسیدن به مجتمع فرآوری انجام و مقایسه گردید. از مجموع نتایج بدست آمده و مشاهدات انجام شده می توان نتیجه گرفت که در حال حاضر هندلینگ پس از صید میگوی پرورشی در استان هرمزگان به دلیل سوء مدیریت و توقف های غیر معمول، زمان ها و درجه حرارت های ثبت شده در عملیات، مطلوب نمی باشد. در حالی که در تیمارهای روش پیشنهادی CSW با حذف برخی مراحل و عملیات ، این معضل را محدود نموده و خطاها و عدم آگاهی نیروی انسانی را به حداقل ممکن کاهش داده به طوریکه می توان میگوها را با این روش بیش زا 14 ساعت سالم و بدون ضایعات ارگانولنیک نگهداری نمود.