Post-Endüstriyel Toplumlarda Dördüncü Yaş ve Refah İlişkisi

Post-endustriyel toplumlar saglik hizmetlerinde ve refah duzeyinde saglanan iyilesmelere bagli olarak, yasli nufusunun nispeten daha yuksek oldugu toplumlardir. Ancak yaslilik yasam diliminin butunsel bir bolumunu olusturmamakta, birbirinden farkli talep ve ihtiyaclarin bulundugu alt donemlere ayrilmaktadir. “Ucuncu yas” ve “dorduncu yas” siniflandirmasi bu ayrimin bir sonucudur. Bu cercevede, ucuncu yas sundugu imkânlarla bir firsat donemi olarak nitelendirilirken, dorduncu yas ise icerdigi sorun ve tehditler nedeniyle bir tehlike donemi olarak nitelendirilmektedir. Dolayisiyla, yaslanma olgusunun bireysel ve toplumsal refah duzeyine etkilerini incelerken tum bir yaslilik donemini kapsayan tek bir olumlu ya da olumsuz cikarim yapmak hem kolay degildir hem de isabetli olmayacaktir. Bu noktada devlete ve sosyal politika kurumlarina dusen gorev, dorduncu yas grubundaki yaslilarin aktif, uretken ve kendi kendine yeterli bir yasam surmesine olanak saglayacak tedbirleri almasi ve gerekli kurumsal altyapiyi olusturmasidir. Bu nedenle, bu calismanin amaci bireylerin insana yarasir bir yasam surdurmede en zorlandigi donemlerden biri olan dorduncu yas donemine dikkat cekmek ve refah duzeyinin korunmasi ve yukseltilmesi konusunda devlete dusen gorevlerin altini cizmektir.