بررسی روابط شاه اسماعیل صفوی با حاکم امارت ذوالقدر

دوره صفویه به لحاظ روابط خارجی، بدون شک از مهم‌ترین ادوار تاریخ ایران است. ﺳﺎبقه ﺗﺎرﯾﺨﯽ روابط ﻣﯿﺎن خاندان صفوی با ایلات ذوالقدر به دوره شیخ جنید و شیخ حیدر صفوی بازمی‌گردد. با تأسیس سلسله صفوی و سرکوب بقایای آق‌قویونلوها توسط شاه اسماعیل و گریختن سلطان مراد آق‌قویونلو نزد علاءالدوله ذوالقدر، اتحاد سیاسی آن دو و علل و عوامل مختلف دیگر، باعث پیدایش روابط سیاسی و نظامی میان شاه اسماعیل صفوی با ذوالقدریان برای مدت 10 سال شد. این روابط در بیشتر ایام و در ابتدا به‌صورت کاملا خصمانه بود و اما بعدها به دلایل کاملا سیاسی- نظامی به نزدیکی و اتحاد نظامی طرفین منجر گردید. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از داده‌های کتابخانه‌ای، در صدد پاسخ به این سؤالات است که روابط و مناسبات شاه اسماعیل صفوی با علاءالدوله ذوالقدر چگونه بود؟ و روابط سیاسی- نظامی آن دو حاکم تحت تأثیر کدام عامل بیرونی بوده است؟ در نتیجه مشخص شد که روابط شاه اسماعیل با علاءالدوله به دلایل مختلف، ابتدا خصمانه آغاز شد و با به قدرت رسیدن سلطان سلیم در عثمانی و رویکرد تهاجمی او نسبت به آنان، روابط‌شان با واسطه دولت ممالیک، دوستانه و منجر به اتحاد نظامی بین طرفین گردید.