Butyltin - verbindingen in sediment van de Noordzee en Waddenzee (1996): Verspreiding en normtoetsing (1996)

De tributyltin (TBT) concentratie in de fractie <63?m van het oppervlakte sediment van de Nederlandse zoute watersystemen ligt vele tientallen malen boven de norm in 1996. De gevonden concentraties TBT zijn qua orde van grootte vergelijkbaar met concentraties die door anderen in de negentiger jaren in de Waddenzee zijn gevonden en liggen wat lager dan in de baggerspecie die in de kustzone wordt gestort. Er is geen duidelijke trend waarneembaar wanneer alle beschikbare gegevens worden vergeleken die in de jaren negentig verzameld zijn. Effecten (imposex), die hoogst waarschijnlijk door de sterk verhoogde TBT concentraties zijn veroorzaakt, worden nog steeds waargenomen in de Noordzee, de kustzone en de zoute Delta. In de Noordzee wordt imposex bij de wulk gevonden en in de Oosterschelde ligt het imposex percentage bij de wulk tussen de 90 en 100% in de periode 1991-1997. Tevens is de trefkans om purperslakken te vinden sterk afgenomen in de Oosterschelde in de periode 1994-1998. Niet alle TBT blijkt biobeschikbaar te zijn; de “detoxificatie” van TBT in organisch rijk sediment dient nader onderzocht te worden. Weinig is bekend over de introductie van nieuwe soorten die door biofouling op schepen worden geintroduceerd in andere wateren. Nader onderzoek hieraan is noodzakelijk in vergelijking tot de introductie van soorten door ballast water. Gezien de relatief hoge concentraties en de waargenomen effecten zou het internationale beleid tot een wereldwijd geaccepteerde ban van TBT moeten overgaan en er zorg voor moeten dragen dat er vervangers op de markt zijn, wanneer er in 2008 geen TBT toegepast zou mogen worden.