اثر NAO و MJO بر آلودگی هوای کلانشهر تهران

اثر دور پیوندی دو نوسان اطلس شمالی (NAO) و مدن-جولین (MJO) بر آلودگی هوای کلان شهر تهران طی دوره آماری 2013-1984 بررسی شد جهت تبیین این ارتباط ابتدا با محاسبه ی بیشینه هم بستگی، تاخیر زمانی تاثیر این نوسانات بر آلودگی هوای تهران محاسبه شد. با استفاده از روش های آماری بوت استرپ و تبدیل موجک، بی هنجاریهای پارامترهای هواشناختی مؤثر بر شکل گیری دوره‌های حاد آلودگی هوا و همچنین خصایص و ویژگی های برجسته در الگوهای مذکور در سطوح مختلف جوی مشخص گردید. سپس ارتباط مابین ناهنجاریهای موثر بر آلودگی هوا باشرایط مساعد جهت وقوع فازهای مختلف دو نوسانNAO وMJO بررسی شد.با توجه به یافته ها و الگوهای به دست آمده دریافتیم که تجمع آلاینده ها با منشا محلی در فصول سرد و گرم سال با فاز مثبت NAO و دور شدن جریانات گرم و مرطوب غربی از خاورمیانه و همچنین فاز مثبت MJO به خصوص فاز چهارم و عزیمت سلول همرفتی به سوی شرق اقیانوس هند، که شرایط را جهت نزول و تجمع آلاینده های محلی فراهم می نماید، همراه بوده است. از سوی دیگر فرونشست آلاینده ها با منشا فرامحلی غالبا با سهمی یکسان از فازهای مثبت و منفی NAO روی داده‌اند. البته در اکثر نمونه های مورد بررسی تغییر فاز از مثبت به منفی مساعدترین شرایط برای این فرونشینی را فراهم نموده است. همچنین فاز منفیMJO به خصوص فاز اول آن و قرارگرفتن سلول همرفتی در نزدیکترین فاصله نسبت به مناطق بیابانی کشورهای همسایه ی غربی و جنوبغربی ایران در وقوع این شرایط مؤثر بوده است.