ارزیابی سویه های مختلف ویروس نیوکاسل در واکسن های غیرفعال در چالش با ژنوتیپ 7

بیماری نیوکاسل خسارت زیادی را به صنعت طیور وارد می‌کند. دارای واکسن به شکل‌های مختلف و از سویه‌های مختلف می‌باشد. چهار هدف این آزمایش شامل مقایسه تیتر و محافظت ایجاد شده از واکسن‌های کشته با بذر‌های متفاوت نیوکاسل علیه ویروس ژنوتیپ 7، مقایسه واکسن اتوژن ژنوتیپ 7 با واکسن‎‏های معمولی، مقایسه اثر دو ادجوانت در ساخت واکسن اتوژن، بررسی تزریق همزمان واکسن زنده نیوکاسل روی تیتر و محافظت ایجاد شده از واکسن‌های کشته با بذر‌های متفاوت علیه ژنوتیپ 7 می‌باشد. این آزمایش در هفت گروه پولت یک روزه صورت پذیرفت. به‌غیر از گروه کنترل، گروهها واکسن‌های کشته حاوی V4 ، Ulster 2C، لاسوتا، ژنوتیپ G7 همراه ادجوانت A یا B و واکسن کشته لاسوتا با زنده لاسوتا بصورت زیر جلدی در 14 روزگی دریافت کردند. جوجه‌ها در یک روزگی، واکسن B1 را قطره چشمی دریافت کرده بودند. قبل از چالش، در سن 35 روزگی و 14 روز بعد از چالش خونگیری انجام شد. در 35 روزگی جوجه‌ها (بغیر از5 قطعه کنترل)، توسط روش چشمی _ بینی با ویروس ژنوتیپ هفت چالش داده شدند و مرگ و میر تا 7 روز بعد از چالش بررسی شد. نتایج نشان داد واکسنی که Uslter 2C دارد تیتر بیشتری (7 ± 26/1) در سه هفته بعد تزریق نسبت به سایر گروه‌ها ایجاد کرد(غیر معنی دار، P>0.05). در گروه واکسن لاسوتا، ژنوتیپ 7 با ادجوانت A و کنترل، مرگ و میر به‌ترتیب 3/13، 10 و 40 درصد بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد این واکسن‌ها دارای تفاوت معنی‌داری (تیتر و زنده‌مانی) نمی‌باشند.