بررسی رفتار پلهای بتن مسلح روگذر تحت اثر حرکت نسبی حاصل از شکست گسل نرمال

احداث سازه‌های زیرساخت شهری نظیر پل، تونل و ... واقع بر خط گسل در بسیاری از موارد امری اجتناب‌ناپذیر است. از این‌رو برای کاهش خسارت وارد بر شریان‌های حیاتی ملی راهکارهای مختلفی ارائه و پیشنهاد شده است. در این تحقیق از پی صندوقه‌ای مشبک برای سیستم پی پایه پل استفاده شده است تا اثرات مخرب انتشار گسلش را کاهش دهد. ابتدا مدل عددی المان محدود سه بعدی با استفاده از مدل‌های آزمایشگاهی اعتبارسنجی شد. با مقایسه بین تغییرشکل سطح زمین ناشی از گسلش نرمال بین دو مدل عددی و آزمایشگاهی حداکثر اختلاف 5 درصد مشاهده شد که از تطبیق خوبی برخوردار بود. سپس، مطالعه پارامتریک به منظور تأثیر پارامترهایی نظیر ضخامت پی، سختی پی، موقعیت نسبی پی نسبت به محل رخنمون گسل و پیوستگی عرشه دال پل بر عملکرد کلی پل انجام گرفت. نتایج مطالعات عددی نشان داد که پی گسترده نمی‌تواند پایداری کلی پل را تحت گسلش نرمال برآورده نماید. سیستم پی صندوقه‌ای مشبک دارای عملکرد بهتری است. این سیستم توانست تغییرشکل‌های بزرگ تکتونیک را تحمل کند. نامعین نمودن سازه موجب تأثیرات منفی بر روی المان‌های سازه شده است. در حالی‌که با کاهش درجات نامعینی سازه، موجب کاهش تنش در اعضای پایه و عرشه دال پل می‌شود. استفاده از خاک ماسه‌ای شل، موجب تماس بیشتر پی با خاک زیرین می‌شود و نشست تفاضلی آن نسبت به وضعیتی که خاک ماسه‌ای متراکم استفاده شود، کمتر است.