اثربخشی زوجدرمانی متمرکز بر شفقت بر افزایش تمایزیافتگی و کاهش تعارضات زناشویی زوجین

مقدمه: زوجین، در تعارض زناشویی با یکدیگر رفتارهای خشونت­آمیز و خصمانه دارند. زوج درمانی از تکنیک‌هایی است که می‌تواند در این زمینه به زوجین کمک کند. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر شفقت بر افزایش تمایزیافتگی و کاهش تعارضات زناشویی زوجین بود.مواد و روش ­ها: پژوهش حاضر، شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کلیه زوجین مراجعه­کننده به مراکز مشاوره شهر کرمان در سال ۱۳۹8 بودند. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 24 زوج انتخاب و به ‌طور تصادفی ساده در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه آزمایشی در 8 جلسه 60 دقیقه­ای (یک جلسه در هفته)، آموزش زوج درمانی متمرکز بر شفقت دریافت کردند ولی در مورد گروه کنترل مداخله­ای صورت نگرفت. پرسشنامه‌های تمایزیافتگی خود Skowron  و Friedlander (1998) و تعارض زناشویی Sanayi (1387) قبل و بعد از اجرای مداخله اجرا شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس انجام شد.یافته ­ها: زوج درمانی متمرکز بر شفقت موجب افزایش معنی­دار تمایزیافتگی خود (001/0p<، 114/7612=F) و کاهش معنی­دار تعارضات زناشویی زوجین (001/0p<، 44/275=F) گردید.نتیجه­ گیری: بنابر نتایج پژوهش حاضر و پیشینه پژوهشی، می­توان زوج درمانی متمرکز بر شفقت را به عنوان روشی کارآمد در افزایش تمایزیافتگی و کاهش تعارض زناشویی زوجین دارای مشکلات ارتباطی پیشنهاد نمود.