Koroner arter bypass cerrahisinde ramiprilin miyokardiyal hasar ve inflamatuvar yanıttaki etkisi üzerinde sitokin gen polimorfizmlerinin rolü

Amac: Ramipril, inflamatuar miyokardial hasarin tedavisinde TNF-α, IL-6 ve IL-8 gibi sitokin seviyelerini azaltarak etkili olmaktadir. Calismamizda, ramipril tedavisinin, koroner arter bypass cerrahisi esnasinda olusan inflamatuar yanit ve miyokardiyal hasara yonelik etkisi uzerinde, sitokin gen polimorfizmlerinin herhangi bir rolu olup olmadigini arastirdik.  Gerec ve Yontem: Calismamiza, koroner arter bypass cerrahisi uygulanan hastalardan cerrahi oncesi ramipril alan 51, kontrol grubu olarak ise ramipril almayan  51 olmak uzere toplam 102 hasta dahil edildi. Her iki grupta, anestezi baslamadan hemen once (t1), kros klemp sonrasi 20. dakikada (t2), ameliyatin sonunda  (t3) ve anestezinin baslangicindan 24 saat sonra (t4) alinan kan orneklerinden TNFα, IL-6,  IL-8 ve TnT serum duzeyleri ELISA yontemi ile, genotipleme ise PCR-RFLP yontemleri ile belirlendi.  Bulgular: Her iki grupta TNF-α artisi cerrahi ile baslarken, IL-6 ve IL-8 artisi kardiyopulmoner bypass sirasinda kardiyak arrestle baslayip ameliyat sonuna kadar devam etmistir. Postoperatif donemde ise sadece IL-8 kontrol grubunda yuksek kalirken; calisma grubunda TNF-α, IL-6, IL-8 dususe gecmektedir. t3 zaman araliginda IL-6, t4 zamaninda TNFα degerlerinde anlamli azalma gozlenmistir.  Sonuc: Ramiprilin kardiyak arrest sonrasi sitokin ve TnT duzeylerini azaltarak inflamatuar miyokardiyal hasari onlemede yeri olabilir.