نقش آزار کودکی و دلبستگی ناایمن در تبیین اختلال سلوک نوجوانان به واسطۀ پردازش شناختی

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش آزارهای کودکی و دلبستگی ناایمن در تبیین اختلال سلوک با میانجی‌گری پردازش شناختی در نوجوانان بود. جامعۀ آماری پژوهش، شامل تمامی دانش‌آموزان دختر شهر قروه بوده که در سال تحصیلی 1400-1399 در دورۀ اول متوسطه مشغول به تحصیل بوده‌اند. از میان آنها تعداد 300 دانش‌آموز که در دامنۀ سنی 15-12 سال بودند از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های مشکلات رفتاری آخنباخ، کودک آزاری، ‌دلبستگی کولینز و رید، پردازش اطلاعات عمیق، مقیاس حافظه وکسلربرای کودکان و آزمون کلمه- رنگ استروپ استفاده و برای تحلیل داده‌ها از روش همبستگی و معادلات ساختاری استفاده شد. طبق یافته‌های پژوهش آزار کودکی، دلبستگی ناایمن و پردازش شناختی رابطۀ مستقیم و معناداری بر اختلال سلوک داشته و آزار کودکی و دلبستگی ناایمن با اختلال سلوک از طریق پردازش شناختی ارتباط غیر مستقسم و معناداری دارند. همچنین یافته‌های پژوهش نشان از برازش خوب مدل داشته‌است. نتایج این پژوهش نشان داد، آزار کودکی و دلبستگی ناایمن با میانجی‌گری پردازش شناختی اختلال سلوک را تبیین می‌کنند. لذا یافته‌های این پژوهش می‌تواند کاربردهای بالینی داشته و در برنامه‌های پیشگیری و آموزشی مورد توجه متخصصین حوزهای بهداشت و روان و آموزش و پرورش قرار گیرد.