Topikal prostaglandin analogu kullanımında gözlenen perioküler değişiklikler

Amac: Topikal prostaglandin analogu kullaniminda gozlenen periokuler degisikliklerin degerlendirilmesi ve ilac kullaniminin lakrimal drenaj sistemine etkisinin incelenmesiGerec ve Yontem: Toplam 69 kisinin 121 gozu Ankara Universitesi Tip Fakultesi Goz Hastaliklari Anabilim Dali'nda Mayis 2009 ile Şubat 2011 tarihleri arasinda prospektif olarak incelendi. Kirk uc hastanin 21'ine (35 goz, grup 1) bimatoprost tedavisi, 22'sine (34 goz, grup 2) latanoprost tedavisi verildi. Geriye kalan 26 katilimci (52 goz, grup 3) saglikliydi ve kontrol grubunu olusturmaktaydi.Tum katilimcilar tedavi oncesinde ve tedavinin birinci, ucuncu, altinci ve on ikinci ayinda muayene edildi. Her kontrol muayenesinde palpebral fissur, kapak kivrimi ve levator fonksiyonu bir cetvel araciligiyla ayni arastirmaci tarafindan olculdu. Ust kapak sulkus muayenesinde asimetri mevcutsa not edildi. Periokuler pigmentasyon, hipertrikozis, iriste pigmentasyon artisi, poliozis ve konjonktival hiperemi her kontrolde degerlendirildi. Yakin plan yuz fotograflari ayni kamera ile ayni arastirmaci tarafindan cekildi.Tum katilimcilara `Fitzpatrick Skin-Type Chart' anketi uygulandi. Soru-cevap yontemiyle genetik yatkinlik, gunes isigina reaksiyon ve bronzlasma aliskanliklari sorgulandi.Ilac kullaniminin lakrimal drenaj sistemine etkilerini inceleme amacli hastalara her kontrol vizitinde lakrimal sistem lavaji yapildi.Bulgular: Katilimcilarin yas ortalamasi bimatoprost kullananlarda (grup 1) 63.9 ? 9.3 (46-78) yas olarak, latanoprost kullananlarda (grup 2) 58.1 ? 11.6 (37-76) yas olarak hesaplandi. Kontrol grubunda ise ortalama yas 59.1 ? 10.6 (40-79) idi. Gruplar arasinda istatistiksel olarak anlamli fark bulunmadi (p>0.05).Calismaya dahil edilen toplam 69 kisinin 40'i (%58) kadin, 29'u ise (%42) erkek idi. Gruplar arasinda cinsiyet dagilimi acisindan anlamli fark bulunmadi (p>0.05).Izlem suresi sonunda gruplar arasi palpebral fissur degerlerinin ve levator fonksiyonlarinin zaman icindeki degisimi (grup-zaman etkilesimi) her uc grupta da anlamli bulunmadi (p>0.05). Ust kapak kivrimi acisindan degerlendirildiginde ise bimatoprost kullanan grupta saglikli kontrol grubuna gore istatistiksel olarak anlamli yukselme tespit edilirken (p 0.05).Izlem suresi sonunda ust goz kapagi sulkusunda derinlesme, topikal bimatoprost kullanan grup 1'deki hastalarin %34.3'unde (35 gozun 12'si) (p 0.025) tespit edildi. Periokuler pigmentasyon artisi grup 1'de %60 (35 gozun 21'i) (p 0.025) oraninda goruldu. Poliozis ise grup 1'de %17.1 (35 gozun 6'si) (p 0.025) oraninda goruldu. Konjonktival hiperemi bimatoprost kullanan hastalarin %51.4'unde (35 gozun 18'i) (p 0.05).Of 69 participants, 40 (58%) were female, 29 (42%) were male. There was no significant difference between the groups (p>0.05).On the final examination, in terms of palpebral fissure and levator function, no significant change was identified during the follow-up in all groups (p>0.05). In terms of upper eyelid crease, in group 1 (bimatoprost use) a statistically significant increase was established according to control group (p 0.05).At the end of the follow-up, the incidence of deepening upper eyelid sulcus was 34.3% (12 of 35 eyes) (p 0.025) in group 2. The incidence of periocular hyperpigmentation was 60% (21 of 35 eyes) (p 0.025) in group 2. Poliosis was seen 17.1% (6 of 35 eyes) (p 0.025) of the patients in group 2; conjunctival hyperemia was seen in 51.4% (18 of 35) (p<0.025) of the patients in group 1 and 14.7% (5 of 34 eyes) (p<0.025) of the patients in group 2.Of 69 participants, 13 had (18.8%) skin type II, 47 had (68.1%) has skin type III and 9 had (13%) skin type IV. We researched the relationship between the periocular pigmentation increase and skin type. In group 1, in patients with skin type II and III; in group 2, in patients with skin type III we found a statistically significant increase in pigmentation after the following three months of the therapy (p<0.008).During the follow-up no lacrimal drainage system obstruction was seen.Conclusion: Topical bimatoprost therapy cause more periocular changes than topical latanoprost therapy. In unilateral glaucoma patients, probable periocular changes should be well known by the doctors and patients should be well informed about these probable changes before prostaglandin analog therapy.