تاثیر 3 هفته کاهش بار تمرین در محیط هایپوکسی بر شاخص آپوپتوزی نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت سلول های اپیتلیالی حبابچه های ریوی

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 3 هفته کاهش بار تمرین در محیط هایپوکسی بر نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت سلول های اپیتلیالی حبابچه های ریوی بود.مواد و روش ها: 35 سر موش صحرائی (سن 4 هفته، وزن 8± 72 گرم) به 5 گروه کنترل (6 هفته)، تمرین (6 هفته)، هایپوکسی (3 هفته)، هایپوکسی کاهش بار (3 هفته) و کنترل (9 هفته) تقسیم شدند. نمونه ها پس از 6 هفته تمرین تناوبی وارد هایپوکسی شده و 3 هفته در آنجا زندگی کردند. گروه دیگری همزمان با قرارگیری در محیط هایپوکسی، به اجرای تمرینات تناوبی با شدت کمتر( کاهش بار) پرداختند. نسبت Bax/Bcl2 حبابچه های ریه با روش ایمونوهیستوشیمی و جمعیت نموسیت-1 و نموسیت-2 حبابچه های ریوی با روش استریولوژی اندازه گیری شد.یافته ها: پس از 6 هفته تمرین تناوبی، نسبت Bax/Bcl2 و جمعیت نموسیت-2 افزایش و جمعیت نموسیت-1 کاهش یافت(05/0≥P). 3 هفته هایپوکسی سبب کاهش نسبت Bax/Bcl2 و کاهش جمعیت نموسیت-1 در مقایسه با گروه تمرین 6 هفته شد(05/0≥P). 3 هفته کاهش بار تمرین در گروه هایپوکسی، سبب کاهش نسبت Bax/Bcl2، کاهش نموسیت-2 و افزایش نموسیت-1 در مقایسه با گروه هایپوکسی شد (05/0≥P).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید و هایپوکسی متعاقب آن می تواند آپوپتوز حبابچه های ریوی را افزایش دهد. همچنین به نظر می رسد تکنیک کاهش بار تمرین ابزاری کارآمد جهت کاهش آپوپتوز در ریه است.