Gebruikersdata bij abonnementen in app stores

Kranten en tijdschriften bieden tegenwoordig vaak, naast de papieren edities, digitale abonnementen aan. De content wordt in dat geval via een app gelezen op een mobiele device, zoals een smartphone of tablet. Om abonnementen in deze vorm aan te kunnen bieden is het bouwen van een app noodzakelijk. Deze app wordt vervolgens aangeboden in een app store, zoals Google Play of de Apple app store. De app store provider ontvangt een percentage van de verkoopprijs van het abonnement als vergoeding voor het aanbieden van het platform. In het geval van Apple is het verplicht om abonnementen via de Apple Kiosk aan te bieden. Daarbij gelden een aantal restricties, zoals het verbod op linken naar externe (buiten de App Store) webpagina’s. Het aanbieden van aanvullingen op abonnementen (upselling) verloopt ook verplicht via de Kiosk. Een bijkomend gevolg van de verkoop via app stores is dat de contentaanbieder geen direct contact meer heeft met de abonnee en in veel gevallen ook geen abonneegegevens verkrijgt. Alleen wanneer de abonnee expliciet aangeeft richting de app store provider dat zijn gegevens gedeeld mogen worden kan dat gebeuren. De mogelijkheden om klanten direct te benaderen worden daarmee beperkt. In combinatie met de restricties op linken naar webpagina’s ontstaat een lock-in effect. Contentaanbieders kunnen hier moeilijk aan ontsnappen, omdat zij anders de gebruikers van mobiele devices niet kunnen bereiken als mogelijke abonnees. Contentaanbieders zijn bij abonnementen dus gebonden aan een aantal voorwaarden, terwijl de mogelijkheden voor klantcontact en upselling ook gelimiteerd zijn. Er is daarmee een grote afhankelijkheid van app stores ontstaan. Alternatieven zijn vooralsnog nauwelijks voorhanden