İstisnai Memurluk Kavramının Kayırmacılık ile İlişkisi Üzerine Bir Değerlendirme

657 sayili Devlet Memurlari Kanunu’nun 3.maddesinde temel ilke olarak liyakat ilkesine yer verilmistir. Bu ilkenin Devlet Memurlari Kanunu’nda kendisine yer bulmasi, Turk kamu personel rejimine cok buyuk artilar getirmesine ragmen, icinin cok iyi doldurulamamasi, uygulamada gorulmemesi ya da cok ender gorulmesi nedeniyle ongoruldugu sekilde kullanilamadigi soylenebilir. Iste bu noktada karsimiza Istisnai Memurluk kavrami cikmaktadir. 657 sayili Devlet Memurlari Kanunu’nun bir baska maddesinde -madde 59- yer alan bu kavram, liyakat ilkesiyle neredeyse taban tabana zit olmasi itibariyle, anilan Kanun’daki bir celiskiyi ortaya koymaktadir. Bir taraftan liyakat ilkesi ile, ise layik olanin, isin yapilabilmesi icin gerekli olan ozellikleri bunyesinde barindiranin on plana cikmasi icin caba sarf edilirken; diger taraftan istisnai memurluklarin varligi layik olmayanin, isin gerektirdigi niteliklere sahip olmayanin da devletin on saflarinda yer almasina olanak verecek sekilde tanzim edilmistir. Bu sebeple calismada temel olarak istisnai memurluk kadrolari ile kayirmaci sistemlerin iliskisi uzerinde durulmustur.