بررسی فراوانی تومورهای ادونتوژنیک در زاهدان (ایران) در طی سالهای 1389-1379

مقدمه: تومورهای ادونتوژنیک بخش مهمی از آسیب‏شناسی دهان، فک و صورت را تشکیل می‏دهند. فراوانی تومورهای ادونتوژنیک در جوامع مختلف متفاوت است ولی تاکنون مطالعه‏ای در این زمینه برای شهر زاهدان صورت نگرفته است. بنابراین هدف از این مطالعه به دست آوردن شیوع جنسی، مکانی و سنی تومورهای ادونتوژنیک و بررسی درصد فراوانی هر یک از آنها در یک دوره ده ساله (1389-1379) بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه، پرونده‏های موجود در بایگانی بخش آسیب‏شناسی دانشکده دندانپزشکی، بیمارستان خاتم‏الانبیاء، تامین اجتماعی و آزمایشگاه‏های بخش خصوصی زاهدان طی یک دوره 10 ساله (1389-1379) بررسی شد. اطلاعات مربوط به تومورهای ادونتوژنیک براساس سن، جنس، محل ضایعه و ارتباط تومور ادنتوژنیک با دندان نهفته استخراج و در فرم‏های اطلاعاتی ثبت گردید. یافته‏ها: در این مطالعه از میان 1125 نمونه مربوط به ضایعات فک و صورت، 50 تومور ادونتوژنیک یافت شد. از بین تومورهای مختلف، بیشترین فراوانی مربوط به کراتوسیست ادونتوژنیک تومور (48%) و بعد از آن تومور آملوبلاستوما و ادونتوم به ترتیب با فراوانی 24% و 12% بودند و هیچ موردی از بدخیمی مشاهده نشد. بروز این ضایعات در زنان 52% و در مردان 48% بود، شایع‏ترین مکان درگیری خلف مندیبل بود و تومورها در دهه سوم زندگی بیشتر بودند. در 12 مورد نیز همراهی با دندان نهفته یافت شد. نتیجه‏گیری: شایع‏ترین تومورهای ادونتوژنیک در این مطالعه، به ترتیب کراتوسیست ادونتوژنیک تومور، آملوبلاستوما و ادونتوم بود.