تأثیر دوزهای گوناگون eCG بر عملکرد تولیدمثلی بزهای بومی استان کهگیلویه و بویراحمد در فصلهای تابستان و بهار

به منظور بررسی تأثیر دزهای گوناگون eCG بر عملکرد تولیدمثلی بزهای بومی استان کهگیلویه و بویراحمد، از 75 رأس بز (3-2 ساله و میانگین وزنی 9/1±46) در اواخر فصل تابستان (آزمایش اول) و 75 رأس بز (4-3 ساله و میانگین وزنی 6/2±45) در اوایل فصل بهار (آزمایش دوم) استفاده شد.  چرخه فحلی بزها با استفاده از اسفنج‌های پروژسترون‌دار در یک دوره 18روزه همزمان شد.  در هر آزمایش یک روز قبل از برداشت اسفنج، به گروه‌های آزمایشی به ترتیب 300، 400، 500 و 600 واحد بین‌المللی eCG، تزریق و یک گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد.  نتایج نشان داد که در فصل تابستان، گروه‌های دریافت‌کننده‌ی 500 و 600 واحد بین‌المللی eCG و گروه شاهد بزغاله‌زایی کم­تری نسبت به بقیه‌ی گروه‌ها داشتند.  میزان فکاندیتی در تیمارهای دریافت‌کننده‌ی 400 و 500 واحد بین‌المللی eCG (به ترتیب 2/1 و 13/1)، نسبت به سایر گروه‌ها بیش­تر بود.  نتایج در فصل بهار نشان داد که دزهای بیش از 300 واحد بین المللی eCG، سبب شد همه‌ی بزها در مدت 42 ساعت فحل شوند و در گروه‌های دریافت‌کننده‌ی دزهای 500 و 600 واحد بین‌المللی eCG، نسبت به بقیه گروه‌ها، زمان آغاز فحلی به طور معنی‌داری زودتر بود.  نتایج نشان داد که درصد سه قلوزایی با افزایش دز eCG تا سطح 500 واحد، افزایش پیدا کرد و اختلاف میزان فکاندیتی و پرولیفیکیسی بین گروه‌های مختلف تیماری تمایل به معنی‌داری داشت و این فراسنجه‌ها در گروه دریافت‌کننده‌ی 500 واحد بین‌المللی eCG، نسبت به سایر گروه‌های تیماری، بیش­تر بود.  نتایج این مطالعه به طور کلی نشان داد که در اواخر تابستان و اوایل بهار به ترتیب دزهای 400 و 500 واحد بین‌المللی eCG، بیش­ترین تأثیر را در افزایش نرخ آبستنی، نرخ دوقلوزایی و میزان فکاندیتی در بزهای بومی داشت.