رضایت دانشجویان پرستاری ازکارورزی عرصه در دانشگاه علوم پزشکی زنجان سال 1389

زمینه و هدف: یکی از رسالت‌های دانشکده‏های پرستاری، توانمندسازی دانشجویان، جهت پذیرش نقش‌های خطیر حرفه‌ی پرستاری است عملکرد پرستاری در بالین، باید تلفیقی از دانش نظری و عملی باشد، تا از ایجاد فاصله بین آموزش نظری و آموزش عملی جلوگیری نماید به همین منظور مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی رضایت دانشجویان پرستاری از کارورزی در عرصه انجام گردید. روش بررسی: در این مطالعه از روش توصیفی- مقطعی و پرسشنامه پنج نقطه‌ای لیکرت استفاده گردید. نمونه‌ها به صورت سرشماری از 150 دانشجوی پرستاری ترم 7 و 8 در دانشکده‌های پرستاری و مامایی زنجان و ابهر انتخاب شدند. اطلاعات فردی و پاسخ 33 سوال در مورد آموزش‌های تئوری و بالینی- همکاری پرسنل پرستاری در بخش‌های مختلف بالینی در پرسشنامه ثبت گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از بسته‌ی آماری علوم اجتماعی آزمون‌های آماری T، کای دو، پیرسون استفاده گردید. یافته‌ها: اکثریت دانشجویان از میزان آمادگی علمی و تبحر بالینی در کارورزی عرصه رضایتی متوسط تا خوب داشتند. از میزان واحد ارایه شده با توجه به بخش‌های بالینی مختلف وانطباق آموزش‌های بالینی و طرح درس مربوطه به میزان رضایتی خوب ودر پاسخ به زمان ساعات کارورزی میزان رضایت‌شان متوسط بود. میزان انطباق اهداف آموزش بالینی و تئوری و محتوای دروس نظری را در حد متوسط ارزیابی کردند و از همکاری پرسنل بالینی با آموزش پرستاری اظهار رضایت کرده بودند. نتیجه گیری: همسان سازی زمانی و محتوایی دروس نظری و عملی، گردشی نمودن ساعات کارورزی و جذب انگیزه‌ی همکاری در پرسنل درمانی در ارتقای کیفیت و خدمات رسانی آموزشی و بالینی به مددجویان تاثیر گذار خواهد بود.