تمرینات مقاومتی همراه با تحریک الکتریکی عضله بر سطوح سرمی Atrogin-1 و MuRF1 در ورزشکاران مرد نخبه پس از جراحی رباط صلیبی قدامی

مقدمه و اهداف مکانیسم‌های سلولی که می‌تواند از آتروفی عضلانی بعد از بازسازی جراحی رباط صلیبی قدامی جلوگیری نماید، به‌خوبی روشن نشده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات مقاومتی همراه با تحریک الکتریکی عضله بر سطوح سرمی آتروپین-1 و پروتئین انگشتی حلقوی در ورزشکاران نخبه پس از جراحی رباط صلیبی قدامی بود. مواد و روش هااز بین ورزشکاران نخبه شهرستان بجنورد 20 شرکت کننده به طور داوطلبانه در تحقیق حاضر حضور یافتند و به‌طور تصادفی به دو گروه (10 نفر در هر گروه) شامل 1-گروه تمرین مقاومتی- تحریک الکتریکی ، 2- گروه تمرین مقاومتی تقسیم شدند. آزمودنی‌های هر دو گروه حرکات تمرین مقاومتی به مدت 12 هفته در 2 الی 4 ست با شدت 30-70 درصد 10 تکرار بیشینه را انجام دادند (جلو ران دستگاه، اسکات، پشت ران دستگاه و ..). آزمودنی‌های گروه تمرین مقاومتی-تحریک الکتریکی حرکات ورزشی را همراه با تحریک الکتریکی با 35-70 هرتز انجام دادند. نمونه‌های خونی قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی از همه آزمودنی‌ها جمع‌آوری شد و برای اندازه‌گیری سطوح آتروگین 1 و پروتئین انگشتی حلقوی-1 مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون آماری کواریانس برای مقایسه بین گروهی و از آزمون تی زوجی برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد.یافته هایافته های پژوهش حاضر نشان داد که 12 هفته تمرین مقاومتی- تحریک الکتریکی عضله موجب کاهش معنادار سطوح سرمی آتروگین 1 و پروتئین انگشتی حلقوی-1 در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون می‌شود (به ترتیب: 013/0P=، 008/0P=). با این وجود در گروه تمرین مقاومتی تغییرات سطوح آتروگین-1 و پروتئین انگشتی حلقوی-1 در پس آزمون نسبت به پیش آزمون معنادار نبود (05/0