Bruksizmin tanı ve tedavisinde güncel yaklaşımlar

Bruksizm, cigneme ve ogutme gibi fonksiyonel bir amac olmaksizin dislerde sikma ve/veya gicirdatma ile karakterize parafonksiyonel bir aktivitedir. Etiyolojisinde genel olarak morfolojik, psikolojik ve parafonksiyonel faktorler suclanmaktadir. Bruksizm uyku esnasinda (nokturnal) veya uyanikken (diurnal) gerceklesebilir. Bruksizm, dislerde fraktur ve asinmalar, periodontal dokularda destek kaybi ve mobilite, cigneme sisteminde ve orofasiyal bolgede agri ile temporomandibular eklem disfonksiyonu gibi problemlere yol acabilmektedir. Bruksizm tanisinda temel olarak bes yontem uygulanmaktadir. Bunlar; anket yontemi, klinik gozlem, agiz ici apareyleri, cigneme kaslarinin elektromyografik analizi ve polisomnografi (PSG)’dir. Bruksizmin etiyolojisindeki farkliliklar tedavilerinde de farkli yaklasimlar gerektirir. Gunumuzde bruksizm tedavi yaklasimlari; kisiye yonelik yaklasimlar (bilissel-davranissal terapi), farmakolojik yaklasimlar ve dental yaklasimlar olarak ozetlenebilir. Bu calismanin amaci, bruksizmin guncel tani ve tedavi prensiplerini sunmaktir.