بررسی میزان مهارت دانشجویان پزشکی در تشخیص بیماریهای مخاطی دهان وعملکرد آنها در درمان این بیماریها در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

سابقه و هدف : با توجه به اجرای طرح پزشک خانواده و دسترسی راحت به پزشکان، بخصوص در مناطق دورافتاده، اکثر بيماران برای درمان ضايعات دهانيشان به آنها مراجعه مي­کنند. اين مطالعه در صدد تعيين ميزان مهارت در تشخيص ضايعات مخاطی دهان و نحوه ی عملکرد دانشجويان اينترن پزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز در سال 1391 در درمان اين ضايعات بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يک مطالعه توصيفی بود که 80 نفر از اينترنهای پزشکی را مورد ارزيابی قرارداد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه‌ای متشکل از 18 سوال بود که با استفاده از ساير تحقيقات مشابه تهيه گرديد. روايی پرسشنامه با نظر 5 نفر از متخصصين رشته بيماری های دهان تعيين گرديد.اين پرسشنامه مشتمل بر سه قسمت بود. با مراجعه به بيمارستان های آموزشی پرسشنامه ها به صورت حضوری کامل می شد. داده‌ها با کمک نرم‌افزار 15 SPSS مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: 5/42 درصد از اينترنها مرد و 5/57 درصد ديگر زن بودند و در محدوده سنی 26-24 سال قرار داشتند. ميزان نمره اينترنها مذکر و مونث در مهارت تشخيص به ترتيب25/0 ± 97/3و16/0 ± 83/3بود.در عملکرد درمان ميانگين نمره اينترنهای مذکر و مونث به ترتيب 17/0 ± 94/1 و13/0 ± 96/1 بود.تفاوت آماری معناداری در ميزان عملکرد درمان و مهارت تشخيص بيماری های دهان در دانشجويان مرد و زن مشاهده نشد. (23/0 (p= نتيجه گيری: به نظرميرسد دانشجويان پزشکی عملکرد مطلوبی در درمان بيماران با مشکلات مخاطی دهان ندارند، آنها موافق ارائه واحد بيماريهای دهان به دانشجويان پزشکی می‌باشند و جا دارد اين موضوع توسط مسئولين آموزشی دانشگاه پيگيری شود .