تأثیر آسیبهای اجتماعی بر زیست پذیری در فضاهای شهری (مطالعۀ موردی: شاهیندژ)

طی سال‌های اخیر، توجه به آسیب‌های اجتماعی در فضاهای شهری بسیار افزایش یافته و این امر بر کم‌ و ‌کیف زیست‌پذیری تأثیر گذاشته است. شهر شاهین‌دژ به‌عنوان شهری کوچک‌اندام با آسیب‌های اجتماعی مواجه بوده و به همین دلیل بررسی آن از ضرورت و اهمیت خاصی برخوردار است. هدف این پژوهش به‌دنبال شناسایی میزان اثرگذاری آسیب‌های اجتماعی بر زیست‌پذیری شهر شاهین‌دژ و اثرپذیری از این شهر است. این پژوهش کاربردی و توصیفی-تحلیلی است. نتایج پژوهش براساس دیدگاه‌های شهروندان نشان می‌دهد وضعیت بیشتر شاخص‌های مورد مطالعه کمتر از 3 است و زیست‌پذیری در شهر مورد مطالعه در وضعیت خوبی قرار ندارد. همچنین نتایج حاصل از روش دیمتل فازی براساس دیدگاه خبرگان و برنامه‌ریزان شهری نشان می‌دهد، شاخص‌های آسیب‌های اجتماعی مانند بیکاری با امتیاز 93/4، بیگانگی و بی‌هویتی اجتماعی با امتیاز 64/4 و مدیریت ناکارآمد با امتیاز 57/4 به‌ترتیب در جایگاه‌های اول تا سوم از لحاظ اهمیت واقع شده‌اند و نقش مهمی در کاهش زیست‌پذیری شهر شاهین‌دژ دارند؛ بنابراین در بخش علی یافته‌های پژوهش مشخص شد که درآمد نامناسب، نابرابری اجتماعی و بیکاری در جایگاه‌های نخست واقع شده‌اند و نشان‌دهندة میزان اثرگذاری آن‌ها بر زیست‌پذیری فضاهای شهری و شاخص‌های اثرپذیر هستند. همچنین در بخش معلول نتایج گویای آن است که کمبود امکانات بهداشت و سلامت جزء اثرپذیرترین شاخص‌ها و متأثر از مؤلفه‌های اثرگذار هستند. در پایان کار با هدف کاربردی‌سازی پژوهش و بهبود زیست‌پذیری در راستای کاهش آسیب‌های اجتماعی راهکارهایی ارائه شده است.