Strategische afstemming van opleidings- en leeractiviteiten

Arbeidsorganisaties realiseren zich steeds meer dat het voor hun voortbestaan belangrijk is om te investeren in de ontwikkeling van al hun medewerkers. Opleiding en ontwikkeling, of human resource development (HRD ), is volgens velen zelfs een voorwaarde voor het succesvol kunnen functioneren in een omgeving die steeds sneller en ingrijpender verandert (zie onder andere Clardy, 2008; Gold & Smith, 2003; Garavan, 2007; Huselid, 1995; McCracken & Wallace, 2000; Tharenou & Burke, 2002; Zula & Chermack, 2007). Het strategisch belang van opleiden en leren staat dan ook nauwelijks ter discussie. De meningen lopen wel sterk uiteen over de wijze waarop strategisch opleiden en leren moet worden vormgegeven om het functioneren en de performance van werknemers en organisaties te kunnen ondersteunen (zie onder andere Holton, 2000; Kutchinke, 2000; Peterson, 2008). Dit komt vooral doordat opleidings- en leerinterventies niet de toegevoegde waarde leveren die ervan mag worden verwacht. Hoewel in aanzet strategisch blijken veel van deze interventies vaak ad hoc ontwikkeld als reactie op actuele problemen in het functioneren en de performance van individuele werknemers en organisaties. Dit kortetermijnperspectief leidt – aldus Lim en Chan (2003) – niet of nauwelijks tot een dynamische en op de toekomst gerichte wijze van opleiding en ontwikkeling. Bovendien blijkt dat werknemers zich daarmee niet altijd de kennis en vaardigheden verwerven die een organisatie nodig heeft om ook in de toekomst succesvol te kunnen functioneren (Hoekstra, 1999; McCracken & Wallace, 2000). De toegevoegde waarde van dergelijke vormen van interventies is vaak gering en niet toereikend om organisaties in hun functioneren te kunnen ondersteunen (Horwitz, 1999; Tharenou & Burke, 2002). Daartoe is een op de organisatie afgestemde en strategische aanpak nodig met extra aandacht voor huidige en verwachte ontwikkelingen en vernieuwingsprocessen (Garavan, 2007; Gold & Smith, 2003; Tharenou & Burke, 2002; Wognum, 1999).