چارچوبی برای ارزیابی عملکرد سامانه تغذیه مصنوعی در تغذیه آبخوانها و مدیریت سیلاب مناطق خشک

در مناطق خشک و نیمه­‌خشک به‌دلیل کمبود آب‌های سطحی، آبخوان­‌ها مهمترین منبع برای تامین آب بوده و یکی از راه‌­حل­‌های مهندسی برای بهره­‌برداری از سیلاب برای بهبود وضعیت منابع آب زیرزمینی، اجرای سامانه­‌های تغذیه مصنوعی بوده، بررسی عملکرد این سامانه­‌ها از لحاظ تغذیه دارای اهمیت است. هدف مطالعه حاضر، ارائه­ یک چارچوب مدل محور بر مبنای چند شاخص کمی نظیر راندمان تغذیه و نرخ تسکین سیل برای بررسی عملکرد سامانه تغذیه مصنوعی است. با توجه به قابلیتی که مدل­‌های هیدرولوژیکی، هیدرولیکی و نفوذ در بررسی اثر سیلاب بر سامانه‌های مدیریت تغذیه آبخوان دارا می‌­باشند، از تلفیق این مدل­‌ها در برآورد شاخص‌­ها استفاده شد. در نهایت با تعیین شاخص­‌های یاد شده برای سیلاب­‌هایی با دوره بازگشت مختلف، مقدار متوسط آن‌ها با استفاده از رابطه امید ریاضی تعیین شد. طبق نتایج حاصل شده، سامانه مورد بررسی (تغذیه مصنوعی امام­زاده عبدالله سرخه) از نظر دو شاخص راندمان تغذیه و نرخ تسکین سیل در رخدادهایی با فراوانی وقوع بیش از 0.2 عملکرد مناسبی داشته است و مقدار متوسط این دو شاخص به‌ترتیب برابر با 054 و 0.93 به‌دست آمده است. با توجه به مدل­ محور بودن چارچوب پیشنهادی، روش این تحقیق قابلیت کاربرد در موارد مشابه را دارا می­‌باشد.