تأثیر یک جلسه تحریک فراجمجمهای مغز با جریان مستقیم بر شدت درد زنان مبتلا به کمردرد مزمن

مقدمه و اهداف هدف مطالعه حاضر بررسی اثر a-tDCS بر شدت درد زنان مبتلا به درد مزمن کمر می­باشد. مواد و روش‌ها 10 زن مبتلا به کمردرد مزمن در مطالعه حاضر دو سو کور، شم کنترل با طراحی متقاطع (cross over) شرکت کردند. هر یک از شرکت­کنندگان یک جلسه جریان a-tDCS با شدت ‌جریان 3/0 میلی‌آمپر، مدت‌زمان بیست دقیقه و دانسیته جریان MA/CM2 1/0 که بر منطقه M1 و DLPFC به‌طور هم‌زمان اعمال می‌شد، دریافت کردند. شدت درد و آستانه درد بیماران قبل و بعد از درمان و سطح ناتوانی افراد قبل از درمان و یک هفته پس از درمان ارزیابی ‌شد. از آزمون­های شاپیروویلک جهت بررسی توزیع داده­ها و از آزمون تی زوجی برای تحلیل داده‌ها استفاده گردید و مقدار خطای آزمون کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها نتایج حاکی از عدم تاثیر درمان شم و اکتیو بر شدت درد، ناتوانی و آستانه درد این بیماران بودند. میزان تغییرات میانگین‌ها قبل و بعد درمان اکتیو برای شدت درد 9/ 0(72/0p=)، برای میزان ناتوانی 6/5 )07/0p=) و برای آستانه درد 16/0– (1/0P=) است. این مقادیر در درمان شم به ترتیب 4/0، 4/2 و 73/0–با مقدار p بزرگ‌تر از 05/0 است. نتیجه‌گیری این روش درمان اثری بر شدت درد زنان مبتلا به کمردرد مزمن نداشت، اگرچه این نتایج ممکن است مربوط به تعداد کم جلسات درمانی باشد.