Aşkınlık ve Yaşam: Nietzsche ve ‘Tanrının Ölümü’ Üzerine

Bu calismanin amaci Tanri’nin olumu dusuncesinin iki tema cercevesinde incelenmesidir. Ilk tema simdiye kadar hayata anlamini veren askinlik alaninin cokmesi sonucu varligin ve dunyanin teleolojik yorumlanmasi ile ilgili. Tanri’nin olumu ne dunyaya ne de insan eylemine bir sonuc yuklenemeyecegini ima eder. Bu temanin arastirilmasi Nietzsche’nin ana doktrinlerinlerinden biri olan Ayninin Bengi Donusu’nun incelenmesini gerektirir. Bu kavram, uzun sureden beri Nietzsche’nin eserleri icinde anlasilmasi en zor olanlardan biri olarak degerlendirilir. Nietzsche de kavramin detayli bir analizini vermemis sadece “en dipsiz dusunce” olduguna deginmistir. Tartisilacak ikinci tema ise Tanri’nin olumunden sonra dusuncenin dogasi ve odevi ile bunun izdirap cekme ile iliskisi olacak. Hayatin teleolojik yorumu akil ve iyinin artik birbirinin teminati olmadigini ima eder. Ayrica dusunce artik daha yuce iyi ugruna izdirap cekmeyi temellendiremez. Yasam ve izdirap cekme arasindaki iliski ve buna bagli olarak izdirap cekmenin degeri yeniden degerlendirilmelidir. Nietzsche’nin iddiasi iki yonludur; talep ettigi donusum izdirabi ortadan kaldirmak yerine onaylar ama dusunmek izdirap cekmektir. *** Bu calisma,  Patrick RONEY'nin, Kaygi. Uludag Universitesi Fen-Edebiyat Fakultesi Felsefe Dergisi'nin bu sayisindaki (20/2013: 93-110)  "Transcendence and Life: Nietzsche on the 'Death of God'" adli yazisinin cevirisidir. *** Cevirmen: Elis ŞIMŞON, Aras. Gor.; Koc Universitesi, Insani Bilimler ve Edebiyat Fakultesi, Felsefe Bolumu, Istanbul (esimson@ku.edu.tr).